Bu Köpeği Tanıyor musunuz Tuğba Hanım?

Paylaş

Sorabilmeyi çok isterdim! Bu köpeği tanıyor musunuz Tuğba Hanım?


Bu sabah köpeğimle ormana doğru yürüyüş yapıyorduk.  Fotoğrafta gördüğünüz terier cinsi köpekle karşılaştık.  Köpeğin hali  içler acısı diye nitelendirilebilir. Tasmasız, rengi kirden toprak rengine dönüşmüş, tüyleri yumak yumak olmuş, perişan durumda bir hayvancık.  Ben bu görüntülere dayanamam.  Belli ki terk edilmiş bir hayvan diye düşündüm.  Öylece  durmuş bize bakıyordu. Yanımdaki  kendi köpeğim Badem biraz agressif olduğundan ne yapacağımı bilemedim.  Bir koşu  eve dönüp Badem’i bıraktım, yanıma yiyecek, su ve  tasma alıp tekrar koşa koşa orman yoluna gittim. Bir yandan da  hala oralarda olması için  dua ediyorum. . Fazla uzaklaşmamış, onu buldum. Mamayı ve suyu bırakıp biraz geriye çekildim. Terieri olanlar bilir; (benim köpeklerimden biri de terierdir)  onların bir bakışı vardır. Başlarını yana doğru eğip sizin ne dediğinizi anlamaya çalışırlar. Bu da öyle yaptı ve beni kalbimden vurdu.  Sonra mamayı yemeye başladı. Ben biraz uzaktan izlerken veterinerimi aradım.  Durumu anlattım.  Köpeği eve kadar götürmeyi başarabilirsem gelip traşını, gerekli aşılarını yapmasını rica ettim. Sonra da yuva arayışına gireriz dedim. Muhtemelen  bu hayvancık  bana kalır diye de kaygılandım.  Çünkü evde üç köpek, iki kedi var.  Sağlık durumum da pek iyi değil.. Sağ olsun ”siz eve gidince haber verin, gelirim” dedi.  Bu arada, bilmeyenler için  belirteyim, ben bir köyde yaşıyorum. Veteriner  oldukça uzak.  Ne yazık ki tasmayı  takmayı başaramadım. Köpek korktu ve uzaklaştı.. Üzülerek eve döndüm. İki saat sonra  içime sinmedi, kendi terier cinsi köpeğim  Minik’i de alıp tekrar oraya giderken daha da yakınımıza geldiğini gördüm. Uzaktan sevdim ve Minik’le beni takip etmesi için teşvik ettim. Bahçe kapısına kadar  bizi izledi. Neredeyse başarıyorduk ama bizim  Kurt Kız ve Badem kendi  bölümlerinden havlayıp köpekçiği korkuttular. Tekrar kaçtı. Buraya kadar beni oldukça üzen bu öykü sonra daha da ilginç hale geldi. Ben  köpeği belki ürkütmeden alabilirim diye yola çıktım, köyün  genç kızlarından bir grupla karşılaştım. Köpeği  gördüler, benim yardım amaçlı izlediğimi anlayınca, o köpeği tanıdıklarını söylediler. ”Hep gelir buralara, aç aç gezer yollarda” dediler.Köpeğin  kime ait olduğunu duyunca  şaşırdım ve çok üzüldüm. Eğer doğru ise bizim köye  bir kaç kilometre uzaklıkta bulunan bir çiftliği  olan,  kırk yılda bir oraya gelen Tuğba Özay’ın köpeğiymiş. Getirip çiftliğine bırakmış ve muhtemelen  hayvanın bu  durumda olduğunu bilmiyor.  Ne diyeyim; hiç mi aklına gelmez, hiç mi merak etmez.  Emanet ettiği  insanlar nasıl bir vicdana sahip ki hayvan bu halde? Peki   sorumlu bir veterineri yok mu? Ben üç kuruşluk emekli maaşımla sorumluluğunu aldığım hayvanların her türlü veteriner hizmeti almasını sağlıyorum.  Ne aşılarını, ne sağlık kontrollerini ihmal etmiyorum. Çağırdığım zaman köye  gelen bir veterinerimiz var. Bu köpek ve varsa o çiftlikteki diğer hayvanlar kim bilir  hangi koşullardalar. Yapmayın, etmeyin, bakamayacağınız hayvanların günahına girmeyin…