1 Mayıs Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü kutlu olsun! Yüreğimiz emeğin ve emekçinin hak ettiği değeri görebilmesi için çarpıyor.
30 Nisan 2012 Pazartesi
1 Mayıs Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü
1 Mayıs Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü kutlu olsun! Yüreğimiz emeğin ve emekçinin hak ettiği değeri görebilmesi için çarpıyor.
29 Nisan 2012 Pazar
Mega realist resimler / Tjalf Sparnaay çizimleri
Bu enfes yiyecekler, şua an yaklaşan yaz nedeni ile diyette olanları baştan çıkarabilir. Her ne kadar canım çekse de benim dikkatimi çeken asıl konu, bunların fotoğraf olmaması.
Bu gördükleriniz fotoğraf kareleri değil.
Hollandalı sanatçı Tjalf Sparnaay(1954) kendi kendini eğitmiş. Çalışmaları, mega realizm akımı olarak adlandırılıyor.
Kendi kendini eğitmiş
Teknik: tuval üzerine yağlıboya olan yapıtları inanılmaz deyaylar içeriyor.
Bu gördükleriniz fotoğraf kareleri değil.Hollandalı sanatçı Tjalf Sparnaay(1954) kendi kendini eğitmiş. Çalışmaları, mega realizm akımı olarak adlandırılıyor.
Kendi kendini eğitmiş
Teknik: tuval üzerine yağlıboya olan yapıtları inanılmaz deyaylar içeriyor.
28 Nisan 2012 Cumartesi
Ben bu yazıları hiç yazmak istemiyorum:(((
Ülkemiz sosyal uyumsuzlar cenneti
Sosyal uyumsuzluğun ceremesini uyumlu ve saygılı insanlar çekiyor.
Nasıl mı?
Çevrenize bakın.. Kısa bir süre yeterli.
Durakta bekleyenler, parkta gördüğünüz insanlara vs.
Örneğin sabah yürüyüşü sırasında
bu sabah gördüklerimi söyliyeyim:
Koca kadın, güzelim mayıs ağacının dallarını çekiştirip kırarak mavi minik çiçeklerini yoluyor, elindeki poşete dolduruyor. Ne edecekse?
Yer: Çevredeki yeşil kalmış ender nefes alma alanlarından biri olan Subaşı Parkı.
Kaldırımın duvar tarafındaki büyük boyutlu sarmaşıkların arasını tuvalet olarak kullanan bir adam. Belli ki akşamdan kalma, muhtemelen de evsilerden biri.
Yer: 100.Yıl Falez Oteli yanı..
Otobüs durağının çevresi sigara izmaritleri ile öylesine kirletilmiş ki; durakta elinde sigara ile bekleyen herkes gözümde potansiyel kirletici.
Yer: Yüzüncü Yıl bulvarındaki duraklar. Aslında tüm duraklar..
Ağaçların üzerine yapıştırılmış ilanlar.. Oldukça ayrıntılı yazılmışlar. ''Yerlere, izmarit, kağıt, poşet, boş şişe, yiyecek artığı atmayınız!'' Yine de listede yazılanları yerlerde görebilirsiniz.
Yer: Evimin karşısındaki küçük Sağlıklı Yaşam Parkı. Aslında tüm parklar, hatta yollar.
Kaldırımda sohbet ederek yavaş yavaş yanyana yürüyen kadınlar. Hızlı yürümeniz gerekiyorsa bu engeli aşmanız lazım. Hele köpeğiniz varsa yanınızda bir de azar işitme olasılığınız var. Oysa yolu düşüncesizce işgal edenler onlar.
Yer: Yüzüncü Yıl Bulvarı kaldırımları.
Köpeği olan biri olarak, her gördüğümde, hem çevreye olan saygımdan hem de potansiyel kirletici sanılacağımı düşündüğümden üzülmeme mahçup olmama neden olan
yol kenarında ve parkta bırakılmış köpek kakaları. Bazı köpek sahipleri hiç poşet taşımıyorlar.
Yer: Tüm sokaklar
Bu verdiğim bir kaç örneğin dışında küçüklü büyüklü pek çok sosyal yaşama uygun olmayan davranışı rahatlıkla sergileyen insanların sayısı az değil.
Üstelik bu davranışları sergileyenlerin hiç biri de rahatsızlık duymuyor; böyle yapmak haklarıymış gibi.
Dediğim gibi tüm bu olumsuzlukların acısını kimler çekiyor dersiniz?
Ve
Nasıl mı?
Çevrenize bakın.. Kısa bir süre yeterli.
Durakta bekleyenler, parkta gördüğünüz insanlara vs.
Örneğin sabah yürüyüşü sırasında
bu sabah gördüklerimi söyliyeyim:
Koca kadın, güzelim mayıs ağacının dallarını çekiştirip kırarak mavi minik çiçeklerini yoluyor, elindeki poşete dolduruyor. Ne edecekse?
Yer: Çevredeki yeşil kalmış ender nefes alma alanlarından biri olan Subaşı Parkı.
Kaldırımın duvar tarafındaki büyük boyutlu sarmaşıkların arasını tuvalet olarak kullanan bir adam. Belli ki akşamdan kalma, muhtemelen de evsilerden biri.
Yer: 100.Yıl Falez Oteli yanı..
Otobüs durağının çevresi sigara izmaritleri ile öylesine kirletilmiş ki; durakta elinde sigara ile bekleyen herkes gözümde potansiyel kirletici.
Yer: Yüzüncü Yıl bulvarındaki duraklar. Aslında tüm duraklar..
Ağaçların üzerine yapıştırılmış ilanlar.. Oldukça ayrıntılı yazılmışlar. ''Yerlere, izmarit, kağıt, poşet, boş şişe, yiyecek artığı atmayınız!'' Yine de listede yazılanları yerlerde görebilirsiniz.
Yer: Evimin karşısındaki küçük Sağlıklı Yaşam Parkı. Aslında tüm parklar, hatta yollar.
Kaldırımda sohbet ederek yavaş yavaş yanyana yürüyen kadınlar. Hızlı yürümeniz gerekiyorsa bu engeli aşmanız lazım. Hele köpeğiniz varsa yanınızda bir de azar işitme olasılığınız var. Oysa yolu düşüncesizce işgal edenler onlar.
Yer: Yüzüncü Yıl Bulvarı kaldırımları.
Köpeği olan biri olarak, her gördüğümde, hem çevreye olan saygımdan hem de potansiyel kirletici sanılacağımı düşündüğümden üzülmeme mahçup olmama neden olan
yol kenarında ve parkta bırakılmış köpek kakaları. Bazı köpek sahipleri hiç poşet taşımıyorlar.
Yer: Tüm sokaklar
Bu verdiğim bir kaç örneğin dışında küçüklü büyüklü pek çok sosyal yaşama uygun olmayan davranışı rahatlıkla sergileyen insanların sayısı az değil.
Üstelik bu davranışları sergileyenlerin hiç biri de rahatsızlık duymuyor; böyle yapmak haklarıymış gibi.
Dediğim gibi tüm bu olumsuzlukların acısını kimler çekiyor dersiniz?
Ve
26 Nisan 2012 Perşembe
Kastamonu'dan ''Yardım Edin!'' Çığlığı
Fotoğraf temsiliSevgili dostlar, sokaktaki ve bazen de sahipli olduğu halde yardıma ve korunmaya muhtaç olan canlar için, yakın çevremde bizzat verdiğim uğraşıların yanı sıra sosyal paylaşım ağlarında da elimden geldiğince bir şeyler yapmağa çalışıyorum. Özellikle yuva bulma ve yardım çağrıları için.. Dünden beri Twitter'daki hayvansever dostların bana ilettiği acil bir durum var yine..
Konu şu; Bana anlatıldığına göre; Kastamonu Küre'de yaşayan bir hanım ve baktığı (sayısını bilmiyorum)bir grup köpek, çok zor durumdalarmış. Açlık çekiyorlarmış. Doğal olarak ben bu yardım çağrısı ile ilgilendim, en azından RT yolu ile seslerini duyurmalarına yardımcı olayım diye. Ancak direkt olarak mama gönderebileceğimi düşünmüşler. Olanaklarım şu an çok kısıtlı. Aşağıda baktığım hayvanların tedavi ve mama giderleri beni kısıtlıyor. Bana gelen mesajlar durumun vehametini anlatıyor. Köpekler o kadar açlarmış ki, kuru ekmeğe bile saldırır hale gelmişler. Kadıncağız en son komşularından ödünç makarna alıp haşlamış. Artık özel durumu her ne ise, çok zor durumdaymış. Eğer elinizden bir şey gelirse ve bir kaç kilo da olsa kuru mama göndermek isterseniz bana aşağıdaki mail adresime yazın ve size bu zor durumdaki hayvansever hanımın adres ve telefon bilgilerini vereyim. Boş yere isim ve adres teşhiri olmasın diye böyle yapmayı uygun buldum.
begonvilliev@gmail.com
İlgilenen dostlara şimdiden yürekten teşekkürler..
25 Nisan 2012 Çarşamba
Dünün Çocuk Yıldızları Bugün Neredeler?
Siz de merak eder misiniz benim gibi? Bir zamanların çok ünlü, çok sevilen,
şımartılan ve ne yazık ki çok da sömürülen çocuk yıldızları şimdi ne durumdalar?
O popüler oldukları günlerdeki ışıltılı yaşamlarını sürdürebilmişler mi? Yoksa kaybolup gittiler mi?
İşte bir kaçı:
''Küçükken yürüdüğüm ışıklı yolların büyüyünce kararacağını söylemediler. Söyleselerdi büyümezdim zaten.'' Bu sözler Sezer İnanoğlu'na ait..
Çocukluğunda Sezercik adı ile tanınan Sezer İnanoğlu, dönemin ünlü film yapımcılarından Berker İnanoğlu'nun oğlu.
Türkiye, Sezer İnanoğlu ismini ilk olarak 1971 yılında ''Sezercik Yavrum Benim'' adlı filmle tanıdı. O yıllarda 4 yaşında olan İnanoğlu, rol aldığı birçok filmde kendine has sevimliliğiyle Türk izleyicisine kendisini sevdirmiş. Ne yazık ki, filmlerde iyilik ve dürüstlüğün küçük savaşçısı olan Sezercik gerçek yaşamında uyuşturucu ile tanışıp, silah kaçakçılığı gibi işlere bulaşmış.
1970'lerin bir diğer ünlü çocuk yıldızı da, Ömercik adı ile ünlenen Ömer Dönmez, Ayşecik adı ile tanınan Zeynep Değirmencioğlu'nun kuzeniydi. Henüz 3,5 yaşındayken, Ses Dergisi'nin Çocuk Yıldız Yarışması'nda ikinci olarak girdiği Yeşilçam'da kısa sürede büyük ün kazanmış, 13 yılda 65 filmde rol almıştı. Mavi gözleri, alnına dökülen sarı saçları ve sevimli ince yüzüyle, Türk halkını yıllarca kah güldürmüş, kah ağlatmıştı.
Ancak Ömer Dönmez, 19'yaşına geldiğinde, film başına 20 bin lira aldığı o şaaşalı günlerini geride bırakmıştı. Sinema uğruna, ortaokul 2. sınıfta okumayı bırakmıştı. Kazandıkları da har vurup, harman savrulunca, kendisini yaşamın zor koşullarında buluvermişti.
Babasının Üsküdar- Selimiye-Duvardibi hattında çalışan dolmuşunda şoförlüğe başladı. Hayatı 1978'in kötü bir gününde, Murat marka arabasının kelebek camını onarırken karardı. Üstteki bir vidayı altına eğilip kontrol ederken, elindeki tornavida düşüp, sol gözüne saplandı.
Hastaneye kaldırıldı, ameliyat edildi ancak gözü kurtarılamadı.
Ömercik'in hayatını karartan tek şey, kaybettiği gözü olmadı. Onu asıl, filmlerde kendisini sürekli okşayıp, seven "Size anne diyebilir miyim?" sorusuna hep "Evet" yanıtı veren dönemin yıldızlarının vefasızlığı yıktı. Zeynep Değirmencioğlu ile, Filiz Akın dışında hiç kimse arayıp sormadı.
1955 yılında İstanbul'da doğan Zeynep Değirmencioğlu, henüz 2 yaşındayken beyazperdeye adım attı. Ününü ise 1960 yılında çevirdiği ' Ayşecik' filmiyle yakaladı. Değirmencioğlu 1975 yılında Fenerbahçe forması giyen ve aynı zamanda takımın kaptanlığını yapan Serkan Acar ile evlendi.
Evlendikten sonra bir çok teklif gelmesine rağmen sinemayı bıraktı. O diğerlerine göre daha şanslı görünüyordu ancak 2010 yılında 35 yıllık eşinden boşanacağını okuduk gazetelerden.
Değirmencioğlu şu anda emlakçılık yapıyor. 36 ve 32 yaşında iki oğlu var.
Kahraman Kıral 1964 doğumlu. Tarık Akan'la oynadığı Canım Kardeşim ve Cüneyt Arkın'la oynadığı Oğul filmlerindeki rolleri ile göz doldurdu. 1970'li yıllarda daha pek çok filmde unutulmaz bir çocuk tipi çizdi. Nedendir bilinmez, kayboldu gitti. Şimdiki yaşamına dair pek bilgi edinemedim. Hatta vefat ettiği bile yazıyordu bir yerlerde. Umarım hayatta ve mutludur.
şımartılan ve ne yazık ki çok da sömürülen çocuk yıldızları şimdi ne durumdalar?
O popüler oldukları günlerdeki ışıltılı yaşamlarını sürdürebilmişler mi? Yoksa kaybolup gittiler mi?
İşte bir kaçı:
''Küçükken yürüdüğüm ışıklı yolların büyüyünce kararacağını söylemediler. Söyleselerdi büyümezdim zaten.'' Bu sözler Sezer İnanoğlu'na ait..
Çocukluğunda Sezercik adı ile tanınan Sezer İnanoğlu, dönemin ünlü film yapımcılarından Berker İnanoğlu'nun oğlu.
Türkiye, Sezer İnanoğlu ismini ilk olarak 1971 yılında ''Sezercik Yavrum Benim'' adlı filmle tanıdı. O yıllarda 4 yaşında olan İnanoğlu, rol aldığı birçok filmde kendine has sevimliliğiyle Türk izleyicisine kendisini sevdirmiş. Ne yazık ki, filmlerde iyilik ve dürüstlüğün küçük savaşçısı olan Sezercik gerçek yaşamında uyuşturucu ile tanışıp, silah kaçakçılığı gibi işlere bulaşmış.
1970'lerin bir diğer ünlü çocuk yıldızı da, Ömercik adı ile ünlenen Ömer Dönmez, Ayşecik adı ile tanınan Zeynep Değirmencioğlu'nun kuzeniydi. Henüz 3,5 yaşındayken, Ses Dergisi'nin Çocuk Yıldız Yarışması'nda ikinci olarak girdiği Yeşilçam'da kısa sürede büyük ün kazanmış, 13 yılda 65 filmde rol almıştı. Mavi gözleri, alnına dökülen sarı saçları ve sevimli ince yüzüyle, Türk halkını yıllarca kah güldürmüş, kah ağlatmıştı.
Ancak Ömer Dönmez, 19'yaşına geldiğinde, film başına 20 bin lira aldığı o şaaşalı günlerini geride bırakmıştı. Sinema uğruna, ortaokul 2. sınıfta okumayı bırakmıştı. Kazandıkları da har vurup, harman savrulunca, kendisini yaşamın zor koşullarında buluvermişti.
Babasının Üsküdar- Selimiye-Duvardibi hattında çalışan dolmuşunda şoförlüğe başladı. Hayatı 1978'in kötü bir gününde, Murat marka arabasının kelebek camını onarırken karardı. Üstteki bir vidayı altına eğilip kontrol ederken, elindeki tornavida düşüp, sol gözüne saplandı.
Hastaneye kaldırıldı, ameliyat edildi ancak gözü kurtarılamadı.
Ömercik'in hayatını karartan tek şey, kaybettiği gözü olmadı. Onu asıl, filmlerde kendisini sürekli okşayıp, seven "Size anne diyebilir miyim?" sorusuna hep "Evet" yanıtı veren dönemin yıldızlarının vefasızlığı yıktı. Zeynep Değirmencioğlu ile, Filiz Akın dışında hiç kimse arayıp sormadı.
1955 yılında İstanbul'da doğan Zeynep Değirmencioğlu, henüz 2 yaşındayken beyazperdeye adım attı. Ününü ise 1960 yılında çevirdiği ' Ayşecik' filmiyle yakaladı. Değirmencioğlu 1975 yılında Fenerbahçe forması giyen ve aynı zamanda takımın kaptanlığını yapan Serkan Acar ile evlendi.
Evlendikten sonra bir çok teklif gelmesine rağmen sinemayı bıraktı. O diğerlerine göre daha şanslı görünüyordu ancak 2010 yılında 35 yıllık eşinden boşanacağını okuduk gazetelerden.
Değirmencioğlu şu anda emlakçılık yapıyor. 36 ve 32 yaşında iki oğlu var.
Kahraman Kıral 1964 doğumlu. Tarık Akan'la oynadığı Canım Kardeşim ve Cüneyt Arkın'la oynadığı Oğul filmlerindeki rolleri ile göz doldurdu. 1970'li yıllarda daha pek çok filmde unutulmaz bir çocuk tipi çizdi. Nedendir bilinmez, kayboldu gitti. Şimdiki yaşamına dair pek bilgi edinemedim. Hatta vefat ettiği bile yazıyordu bir yerlerde. Umarım hayatta ve mutludur.
24 Nisan 2012 Salı
Begonvilli Ev Esintili Setler
Polyvore'de hazırladığım bu setlerin bir özelliği var; kendi ürettiğim bazı ürünleri ya da evimden seçtiğim bazı objeleri kullandım. Hatta Begonvilli Ev halkı bile yer aldı. Bakalım bunları tanıyabilecek misiniz?
f
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)