Ama biri var ki.. Yüzlerce yıldır Akdeniz, Ege kıyılarında var olma savaşı veren, medeniyetlere katkıda bulunmuş, insanlara bolluk bereket getirmiş, bir o kadar da nankörce, hoyratça zarar verilmiş çilekeş zeytin ağacı. Benim için ağaçların kraliçesidir. Öyle mağrur, ulaşılmaz, hükmeden bir kraliçe değil ama.. Sarıp sarmalayan, fedakarlık yapan, savaşan, aşa, işe katkıda bulunan ana kraliçe. Bolluğun, barışın, adaletin simgesi olmuş ta yüzyıllar öncesinde. Taşlı, susuz yerlerde bile bereketini esirgememiş.
Buralara gelince onu daha yakından tanıdım, tanıdıkça da hayranlığım arttı. Ötede beride ihmal edilmiş, kaderine terk edilmiş, bakımsız, yaşlı zeytin ağaçları gördükçe onlara duygusal bağlarla bağlandım. Her birerinin farklı silüetlere sahip olduğunu fark edip onları sanat eseri gibi algıladım. Doğanın yıllar boyunca şekillendirdiği sanat eserleri..
Kızlarımla gidip mutlu olduğum zeytinlikler, gövdesine dayanıp dinlendiğim o güzelim zeytin ağaçları işte beni böyle derinden etkiliyor dostlar..
En çok da ihmal edilmiş hatta her fırsatta zarar verilmiş olmaları içimi acıtıyor. Burada durum şu; bakım gören bir kaç bahçe dışında çoğunun ancak sahiplerinin dedelerinin sağlığında dibi çapalanıp, çalıdan, taştan temizlenmiş. Zaten bunlar ormanın kıyısına, hatta içlerine dikilmiş. Yasal sahipleri kim? o bile belli değil. Bu ağaçlardan, hasat zamanı nasıl acımasızca, diğer mirasçılardan kaçırma duygusu ile yolunup dalları kırılarak zeytin toplandığını hayretle ve üzüntü ile seyrediyorum.. Bir de son yıllardaki en büyük sorun hemen her yere denetimsizce yapılan evler. Plan yok, program yok. İnşaatların yol açtığı çevre kirliliği korkunç boyutlarda. Atıklar zeytin ağaçlarının olduğu alanlara dek yayılmış durumda. Yani durum hiç iç açıcı değil. Hasat zamanı büyük bir aç gözlülükle saldırılan ağaçlar hiç korunup gözetilmiyor. Bakımsızlıktan bir yıl zeytin vermeyince hemen kesilip odun olarak yakılıyorlar. İnsanların bu kadir kıymet bilmezliği nedense buralarda yadsınmıyor. Kimsenin rahatsızlık duyduğu yok. Bir kaç yıl sonra sayılarının çok daha azalacağını düşünüp kederleniyorum. Burayı satın alınca bahçemize diktiğimiz iki zeytin ağacına nasıl sevgi ile baktığımı tahmin edersiniz. Umarım sahillerimizdeki zeytin ağaçları değerini bilen insanlarca korunur. Yoksa çocuklarımız bu muhteşem güzelliği hiç tanıyamayacaklar. Sağlık kaynağı zeytin yağını ithal ürünler raflarında, çok pahalı olacağı için uzaktan seyredecekler.
Yaşam ağacı da denen zeytin ağacı. Şiirlere bile konu olmuş, en uzun yaşayan ağaçlardan.
YanıtlaSilBirkaç bin yıl yaşayan bu ağacın değeri unutuluyor sanki. Her şeyiyle, çekirdeğine kadar şifa, bereket.
YanıtlaSilBenim de bir yazım var zeytin ağacı için. Çok beğendim yazıyı da fotoğrafları da :)
Ne kadar haklısınız. Niçin böyle kadir bilmez ,hoyrat,sahip olduğu değerin kıymetini bilmez insanlarımız var. Üzülmek de yetmiyor ki...
YanıtlaSilEn az bakım isteyen ve yüzlerce yıl ürün veren, meyvesi her derde deva bir ağaçtır zeytin ağacı. Ne güzel bir konuya değinmişsiniz.
YanıtlaSilAğaçların da kaderi var değil mi? Zeytin biraz çilekeş ama başına gelenlere tevekkülle katlanan, kin tutmayan bir ağaç.
YanıtlaSilÇok severim. İlk zeytin ağacının çiçeklendiğini gördüğümde çok şaşırmıştım. Sanki onun çiçeği olamazmış gibi :)
Azalıyorlar tüm güzel şeyler gibi. Üzücü, hem de çok!
Zeytin ağaçları beni de çok etkiler. Uzun yaşamı, cömertliği ve fotoğraflarınızda açıkça görülen ilginç şekilleri... Tülin Hanım'ın yorumunu okuyunca aklıma takıldı. Ben hiç zeytin ağacını çiçekli görmedim. Sanki çiçeklenmezmiş gibi düşünüyordum :) Çünkü hep yazın, tatile gittiğimizde görürüm zeytin ağaçlarını. Eğer çiçek açtığında rastlar ve fotoğrafını yayınlayabilirseniz çok sevinirim. Sevgiler...
YanıtlaSil