29 Kasım 2010 Pazartesi

Çok Hoş Bir Mim Daha / Objelerden Anılara Yolculuk

Hepimizin yaşamında anıların izi  vardır. Acısıyla,  tatlısıyla  anılarımızı  anımsatan  bazı  eşya  ya da  objelere   maddi  değerlerinin  dışında değerler biçeriz. Başkaları  için  hiç  bir  anlamı  ve özelliği  olmayan bir  eşya  bizi alır, kişiliğimizi, dünya görüşümüzü ve yaşama  bakış  açımızı  değiştiren  yaşanmışlıklarımıza  götürür..Yıllar  geçse de  o anları  yeniden yaşar, duygulanırız.

Hoş  ve izlenesi ''minimalist'' adlı  blog sayfasının yazarı arkadaşımız, bana  bir  mim  göndermiş. Anıları çağrıştırdığı  için değer kazanan eşya ve objelerden  örnekler  vermemi, kısaca  onlardan söz etmemi  istemiş. Kendisine teşekkür ediyorum..Bence  bu,  üzerinde  kitap  yazılabilecek  bir  konu.  Öyle  ya, bizde anısı olan ne  çok eşya ya  da  obje  vardır. Çoğu  şu  an  elden  çıkarılmış, ya  da  o  zamanlar ilerde  taşıyacağı  değer  bilinmediğinden   kaybedilmiş,  eskidi  diye  atılmış  pek  çok şey...  Özellikle  ilk olanlar. İlk  çantam, ilk topuklu ayakkabım vs  geldi  aklıma..Hatta  ilk televizyonumuz..Ya  da yeni  evliyken heyecanla  aldığımız , aylarca  taksidini  ödediğimiz eşyalar. Türkiye'nin  en ucuz  otomobili  olduğu için onu  tercih etmek zorunda kaldığımız  ilk arabamız.  Öğrenciliğime, eski  komşularımıza, canım anneanneme, dedeme ve  babama ait anılar içeren pek çok eşya...


Bu zarif çay  takımının devamı  var. İncecik  Çekoslavak porseleni takım  neredeyse antika  olmaya  aday. Işığa doğru  tutulunca arkasından  parmaklarınızı  görebiliyorsunuz.Çocukluğumda annemin  büfesinde  dururdu. Anneanem epeyce  bir  para  ödeyerek  annemin  çeyizi  için  almış. O zamanlar kaliteli porselen bulmak pek kolay değilmiş. Annem o yıllarda asteğmen   olan  babamla  evlenince çeyizinin  en  güzel  parçalarından  biri  olarak götürmüş  bu  takımı. Ben  kullandıklarını  görmedim. Henüz ilkokuldayken  eve  misafir  olarak  şık  tayyörlü, kabarık  saçlı  hanımlar  gelince,   '' Hah ! Şimdi  annem  bu  çay  takımını  kullanacak'' derdim ama  kullanmazdı. İnce  belli kesme cam  çay  bardakları, beyaz  kolalı  peçeteler  çıkardı ortaya  ama  bu  takım büfede  dururdu  hep:)
Meğer  anneciğim  biricik  kızının  çeyizine  kaldırmayı ta  o  zamanlar  aklına  koymuş. Tahmin edeceğiniz  gibi ben  zaman  zaman  çayımı  demleyip   incecik  fincanıma  dolduruyor, koltuğuma  kuruluyorum  ve anneanneciğimle  ilgili  binbir  güzel  anıyı  düşünerek  içiyorum çayımı.  Annem   çay  kahve  sevmediği  gibi,   içse  bile fincandan içmeyi sevmiyor,   ince  belli  cam  bardağı  tercih  ediyor.  Bir  çay  takımı  beni  nerelere  götürdü. Bir  kaç  eşya  daha  vardı resimlerini  koyup onlarla  ilgili anılardan  söz  edeceğim  ama  fazla  uzayacak  yazı ve  muhtemelen  sıkılacaksınız. Bu  kadarı  yeterli  olsun  diyorum..
Ben  de bu  mimi:


ve
gönderiyorum.

11 yorum:

  1. Çok naziksiniz, çok teşekkür ederim, listeme aldım hemen yanıtlayacağım. Sizin kadar nostaljik ve hoş olmasa da düşüneceğim... Bu arada sıkılmadık hiç biraz daha anı \ obje lütfen...:) Sevgiler.

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim. Siz de çok naziksiniz. Sabırsızlıkla bekliyorum yazınızı.

    YanıtlaSil
  3. Şartlar bütün eşyalarımızı saklayabilmemizi olanaksız kılıyor aslında onlar köklerimizin, kültürümüzün günümüzdeki uzantıları.
    Annelerin en değer verdikleri eşyalarını kızları için saklamaları da başlı başına bir konu.

    YanıtlaSil
  4. Haklısınız, her şeyi saklamak olanaksız hem de gereksiz ama bazı çok özel anıları olan kişisel eşyaları saklamadığıma üzülürüm.

    YanıtlaSil
  5. Sevgili Begonvilli Ev,Duygularınızı,anılarınızı o kadar güzel anlatmışsınız ki,her kelimesini zevkle okudum.Yaşımız ilerledikçe:))gözümüzün önünden sanki bir tarih geçiyor.Şimdilerde insanlar için sıradan şeyler,daha önceleri benim yaşıtlarım için birer lükstü.60 lı yıllarda buzdolabı,çamaşır makinesi,tv si olan kendini zengin gibi hissederdi.Benim için de çocuklugumda yaşadığım anılar çok farklıydı.Evimdeki her eşya anılarla dolu..3 yaşında bile ev dekorasyonuna meraklıydım.Misafirliğe gittiğim her evde detayları incelerdim.
    60 lı yıllarda Ankara-İstanbul arası uçak yolculugunda yemek verirlerdi.Şık,zarif hostesler yemek getirdikleri zaman, hiç istahım olmadığı halde dikkatimi çeken plastik bir bardak için o yemeği zevkle yemiştim.O plastik bardağı en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum..
    Anlatacak o kadar çok şey var ki...
    Elime fotograf makinemi alıp birkaç resim çekebilirsem yayınlarım.Bu güzel mim için teşekkür ederim.Sevgiler.Aida

    YanıtlaSil
  6. Sevgili Aida, o güzel ve özenli blog sayfanızdan anlamıştım meraklarınızı ve sanatsal eğilimlerinizi. Bu mimle ilgili yazarsanız sevinirim. Yazdıklarınızı zevkle okuyacağımdan emin olun. Sevgiler, selamlar.

    YanıtlaSil
  7. Sevgili Begonvilli Ev mimini seve seve yanıtlayacağım ama benim gibi eskicinin ne çok anısı var bir bilsen :)Seçme yapıp en kısa zamanda...
    Çiçekli porselen taşıdığı anılar...Çok güzel ve dokunaklı.Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  8. Eski objeler birer anı kitabı gibi evlerin bir köşesinde durur, ancak şimdi böyle düşünen ve eski bir eşyanın hatırası ile hüzünlenen ya da mutlu olan sizin gibi kaç kişi vardır? Aslında evler ve yaşamlar bu küçük detaylar ve onların anlattıkları ile daha değerli ve daha güzeldir. Sevgilerimizle...

    YanıtlaSil
  9. Sevgili colette, sizde derin izler bırakan anılarınızı çağrıştıran pek çok eşya ya da objeden neleri seçip anlatacağınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Sevgiler, selamlar..

    DEKOR GURU, çok güzel ifade etmişsiniz. Bence de evleri gerçek bir yuva yapan bu tür detaylar.

    YanıtlaSil
  10. eskiler bizim gibi pek keyiflerine düşkün insanlar değillerdi tam diyecektim ki senin çeyizin için kullanmadığını okuyunca duygulandım. Ne güzel bir düşüncedir; ne güzel bir kıymettir ve yine içinde bir fedakarlık vardır; ahh bu eskiler yok mu :)))

    YanıtlaSil
  11. Ablacığım ne güzel bir porselen takımmış. Anneciğinin kıyamayıp sana saklaması ne büyük incelik. Şimdi anılarla çay keyfine paha biçilemez :)

    YanıtlaSil

Beğeni ve görüşleriniz benim için çok değerli. Yürekten teşekkürler.