Sokakta beslediğim onlarca güzel kedicikten biri değil mi?
Şimdi;
daha yakından bakın, hatta fotoğrafın üzerine tıklayıp orijinal boyutunda bakın.
Bu kediciğin her iki gözü de yok. Nasıl bu hale geldi, kimler neden oldu bilmiyorum ama bir süredir aklım, yüreğim hep onda. Sağlıklı olanların bile sokakta pek şansı yok, binbir güçlükle savaşmak zorundalar. Bu hayvancağız kör olarak karnını doyurmak, su bulmak, tehlikelerden korunmak zorunda. İlk gördüğümde şoke olmuştum. Başını kaldırıp kulaklarını seslere doğru çeviriyor dikkatle dinliyordu. Önce benden korktu ama mama ve suyunu yanına bırakıp yavaş sesle onunla konuşunca kaçmadı.
Ertesi gün ve daha ertesi gün de aynı yerde bulunca az da olsa içim rahatladı. Şimdi düzenli olarak mamasını götürüyorum. Ancak bu tür özel durumlarda yardımlaşmak ve destek şart. Eğer ben rahatsızlanırsam ya da çok önemli sorunlarım çıkar da gidemezsem ilgilenecek birileri olmalı.
Diğerleri başının çaresine bakabilir ama o özel bir konumda.
Aslında sokakta yaşam savaşı vermesi çok acıtıcı bir durum. Onun ev ortamında sevgi ile bakılması lazım. Zaten ilk düşündüğüm onu eve getirmek oldu ancak bizim evin durumu malum; bir kedi bir köpek ve çok küçük bir apartman dairesi. Bir de kör kediciği alırsam barınak olma yolunda çaresizce ilerleyeceğiz. Başedemeyeceğim sorunlar ortaya çıkacak.
İşte böyle dostlar, ilgilenen olursa kediciğin yerini tarif ederim. Antalya'da yaşayan blog yazarı arkadaşlarımdan ve okurlarımdan destek ve yardım bekliyorum.
Bunu yapanlar çocuksa geleceklerinden endişe ediyorum.Büyükse caniliklerine söyleyecek bir şey bulamıyorum. Antalyada olsam seve seve yardımcı olurdum.Yardımcı olacak birileri mutlaka çıkacaktır.
YanıtlaSilsevgiler
merhaba,canım benim ya çok üzüldüm :(yeri neresi?eğer yakınlardaysa ki galiba öyle ben de ilgilenebilirim.ama kedi beslemek konusunda biraz bilgisizim..lakin dediğim gibi yardımcı olmak isterim.
YanıtlaSilÇok teşekkürler NESTUG, çok teşekkürler öznur-ata, her ikinizden de beklediğim yanıtlardı. İyi ki siz ve sizin gibi duyarlı insanlar var.
YanıtlaSilÖznur'cum, Teoman Caddesi'nde, Laguna Otel'in hemen arkasında bir cami var. Hacı Sait Camii. Bu caminin önündeki küçücük çocuk parkının tam doğu karşısında, yani Teoman caddesinden camiye doğru dönülen ilk sokağın sol tarafında simit ve sandviç satılan kafeden sonraki avukatlık bürosunun bahçesinde, demir kapının hemen arkasında bir grup kedi oluyor. Kör kedi de orada barınıyor. Hatta caminin yol kenarındaki su sebili ile hemen hemen karşılıklı duruyorlar. İşte oraya bakarsan rahatlıkla bulursun. Ya da bir gün parkta buluşur birlikte gideriz. Çok teşekkür ederim ilgilendiğin için.
ben teşekkür ederim..ama dediğim gibi biraz cahilim :)bu konuda.dilerseniz birlikte gidelim.yeri anladım orayı biliyorum..acaba bu kediler ve köpekcikler (sokakta yaşayan)bir yer mi yaptırsak ya da bulsak.malum kış da geliyor.
YanıtlaSilNe zaman istersen gidebiliriz. Bana yazmanız yeterli. Parkta ana'nın fotoğraflarını çektiğiniz yerde buluşuruz.
YanıtlaSilOnlarla ilgilenmek o kadar da zor değil. Mama(kuru mama ve konserve olabilir, konserveyi hasta olanlar ve yavrular için tercih ediyorum), bir şişe su ve plastik kap yeterli. Onların bulunduğu yerlere bırakıyorsunuz, sabah yürüyüşlerinde ve akşam üzerleri en uygun saatler.
Sevgili Begonvilli Ev, ne kadar duyarlısınız. Yorumları okuyunca okuyucularınızın da duyarlı insanlar olduğunu anlıyorum. Eğer izin verirseniz bir kaç şey paylaşmak istiyorum.
YanıtlaSilKediler daha küçükken beslenmeleri bozulduğunda ve bakımsız kaldıklarında önce gözleri hastalanıyor ve tabiri caizse gözleri akıp gidiyor. Rahmetli anneciğimle sokakdan bakımsız kedileri toplar gözlerini tedavi etmeye çalışırdık. En azından bir gözünü bazen de iki gözünü kurtarabilirdik. Gözümüzün önünde o gözlerin çürüyüp akması ve yerine etden bir çukur görmek anlatılamaz bir üzüntü. Ayrıca bakımsız hayvanların gözlerine sinekler yumurta bırakıyor ve bir süre sonra gözlerden pek çok kurtçuk çıkarak gözü mahvediyor. Malesef bu insanda bile zor tedavi edilen göz rahatsızlıklarından.
YanıtlaSilEğer kedilere elleyebilen kişilerse bu yazımı okuyanlar tecrübelerimi dikkate alabilirler. Kocakarı ilacı gibi düşünebilirsiniz ama bu atadan kalma bir yöntemdir ve çok yararlı olduğu benim tecrübelerimle sabittir. Gözleri hastalanmış ve akmaya doğru giden kedilerin gözlerine düzenli olarak sabah akşam saf sızma zeytinyağı damlatırdık. Gözü hasta hayvanlar bundan hiç rahatsız olmuyorlar, uslu uslu duruyorlar inanın. Daha sonra bu tedavinin yanına antibiyotikli göz pomadı ve damlalarını da ekledik. Pek çok kedinin gözü bu bakımla kurtuluyor. Biraz büyüyüp güçlendiklerinde beslenmeleri yeterli olursa tekrar göz problemi yaşamıyorlar.
Bir hatırlatma daha yapmak isterim. Nerede yardıma muhtaç bir kedi görüp de en yakın veterinerin kapısını çalmışsam hepsi hiç bir ücret almaksızın hayvanların ilk tedavisini yaptı. Onlara olan saygı ve sevgimi de dile getirmiş olayım.
Gözünü kaybetmişleri tedavi edemesek de kaybetme yolunda olanları kurtarabiliriz.
Canım Sarkaç, paylaşımın için çok teşekkür ederim. Dediğim gibi bu kediciğin neden kör olduğunu bilemiyorum. Belki hastalıktandır. ne yazık ki çocukların da sokak hayvanlarına inanılmaz işkenceler yaptığına tanık oldum. Umarım öyle bir şey değildir.
YanıtlaSilRahmetli anneciğiniz nur içinde yatsın. Onu rahmetle, sevgi ile anıyorum. Ben de hasta ve yaralı hayvanları veterinere götürüp elimden geldiğince ilaçlarını uyguluyorum yıllardır ama hepsini yakalamak mümkün olmuyor.
Yüreğinde merhamet duygusu olan insanların çoğalması dileği ile..
kediciğe üzüldüm ..ama yorumları okuyunca duyarlı insanlarda var diye düşündüm ..bizim bir köpeğimiz var ve kendisi kedilere karşı çok sert ..alıp eve getirmem ikisinede haksızlık olur..ama tarif ettiğiniz yeri biliyorum yolum antalyaya düşünce özellikle ilgileneceğim ..
YanıtlaSilçok üzüldüm... ne yapabiliriz acaba?
YanıtlaSilkeşke antalya da yaşıyor olsaydım...
sizinle birlikte birileri daha omuzlar dilerim...
Hayvanlara eziyet eden çocuklar konusu benim anlayamadığım, işin içinden çıkamadığım bir durum. İş yerimdeki bekçiler üç sokak köpeğini evlat edindiler. Yaklaşık 4-5 yıldır bizimleler. Hepimize çok sevecen yaklaşan bu köpekçikler çocukları gördüler mi çıldırıyor, havlayarak yeri göğü inletiyorlar. Meğerse çocuklar demir parmaklıkların arasından bu hayvancıklara taş fırlatıp duruyorlarmış. Psikopatlık doğuştan mı oluyor veya bu çocuklar annelerinin babalarının kendilerine uyguladıkları şiddeti hayvanlara uygulayarak tatmin mi oluyorlar? Sevgiyi masum çocuklara vermeyip canavar yaratan büyükler geleceğimizi karartıyorlar.
YanıtlaSilİyi ki doğanın, canlıların değerini bilen insanlar var. Ancak onların-sizlerin-bizlerin çabaları bu karanlığı yırtabilir. Sevgiler
Ahşap minik bir barınak yaptırsak?
YanıtlaSilUygun bir yere koysak.
Böyle bol gözlü-bölmeli, her bölümde 2-3 kedinin rahatça kalabileceği.
Burada var bu tip barınaklar.
Minyatür ev gibi duruyorlar hem kış mevsiminde çok yardımcı oluyor onlara, hem de diğer saldırgan hayvanlardan korunabiliyorlar böylece.
Hem de sokaklarda gezip tek tek bunları bulma derdi kalmaz.
Minik barınağın önüne 1-2 mama kabı ve 1 su kabı yerleştirildiğinde, her gün hem hangi saatte mamalarının geleceğini bilirler, hem de sabitlenir güvende hissedecekleri-karın doyuracakları yer.
Hangi marangoza gitsek iki çıkma suntadan 3 çiviyle yapar bu minik sığınağı zannedersem.
Hem mevsim değişikliklerinde ilaçlanmaları-bakımları da mümkün olur böylece parazitlerden korunmaları açısından.
Kaldıkları yer ilaçlanır ise bu sıkıntıyı da atlatırlar.
O gözleri görmeyen kediciğinde böylece kalacağı bir yeri ve günlük yiyeceği olur.
Aklıma da başka fikir gelmiyor.
Adresleri sabitlenirse bir kişinin mama götürememesi durumunda diğer arkadaşlar direk o barınağa gidip mama verebilirler, sokak sokak kedicikleri aramak zorunda kalmazlar böylece.
Maliyet yüksek çıkar ise, gücümün yettiğince ben de destek olurum buradan.
Insa nin ici yaniyor bu manzaralar kasisinda. Ev deki fazla yemekleri bile sokak ta yasayan hayvanlarla paylassak ne cok hayvanin karni doyar.
YanıtlaSilSevgili arkadaşlar, hepinize yürekten teşekkürler. Şimdi sıkı durun; kör kediciğe yuva buldum:)))
YanıtlaSilEğer bir aksilik çıkmazsa yarın onu yeni evine göndereceğiz. Blog sayfamı okuyan bir dost bana telefon etti. Özellikle kör ya da sakat bir kediye evinde bakmak isteyen bir hanımdan söz etti. Ben de hemen aradım. Konuşmamız çok olumlu geçti. Daha önce de bu durumdaki bir kediye bakan genç hanım, fazla sıkıntı olmadan ev ortamında bakılabildiğini söylüyor. Şimdi sabırsızlıkla yarını bekliyorum. Hepinize sevgiler, selamlar...
Canımsın benım senı o kadar cok sevıyorumn kı
YanıtlaSilduyarsız kalmayısın
yardım edısın
bu sessz masum dostların sesı olusunla
ıyı kı varsın begonvıllı evım
Gözlerim doldu :)
YanıtlaSilYarın haber bekliyorum senden, akşam ihmal etme yazmayı nasıl sonuçlandığını bu işin.
Çok mutlu oldum :)))
Sen yine de benim teklifimi bir düşün canım arkadaşım.
ooo..süpermiş :)çok sevindim..sevgiler
YanıtlaSilben artık beddua etmekten yoruldum.neden yaparlar bunu anlamıyorum.biz nasıl böyle merhametsiz vicdansız olduk.bebeğim benim ya:(( keşke elimizden daha fazlası gelse.ancak sokakta besleyip,apartman sakinleri ve mahalle ile kavga ederek tabiki,sahiplendirmek için uğraşıyorum
YanıtlaSilAntalya'da kedi, köpek barınağı yok mu acaba??? yorumları okumadan yazıyorum kendi yorumumu; çok üzüldüm umarım hayırlı bir vatandaş çıkar ya da yetkili birileri :((
YanıtlaSilÖykü'cüğüm, birileri bir şeyler yapmalı. İnan bana çok çok azız sayı olarak. Bırak hayvanları koruyup gözetmek, çevrelerinde görmeye bile tahammül edemeyen insanlar var. Nefret dolular. Baktığımız için bizlere de tepki gösteriyorlar. Destek olanlar da çıkıyor arada. Onlara minnettarım.
YanıtlaSilSittirella, çok güzel bir fikir ama burada hem belediyeden izin almak lazım(ki vereceklerini sanmıyorum) hem de kağıt, ambalaj vs toplayan Roman vatandaşlar var, sabah erkenden at arabaları ile dolaşıp ne bulurlarsa toplayıp götürüyorlar. Öyle bir barınağı bir gün bile durdurmazlar. Zincirle monte edilse bile söker alırlar. Zaten bir deri bir kemik atlarına kırbaçla vura vura yaralar açtıklarından onlara düşmanım.
Daha kesin değil Öznur-ata, inşallah caymaz alacak olan hanım.
Ah Hürrem Takı, nelerle karşılaştığımı anlatsam inanamazsınız.
Burada barınak var Minimalist ama koşullar çok çok kötü. Aşırı kalabalık. Ben bir gün ziyarete gittim, kabus gibiydi. Bakıcılar mama dağıtıyor, hayvanlar havada kapıyorlar, bazıları otistik çocuklar gibi bir köşeye çekilmiş boş boş bakıyor ve ağlama sesleri çıkarıyorlar. Bir de yoğunluktan bu tür hayvanları uyutabileceklerini düşünüyorum.
Ben yorumlara da yazıya da dayanamadım ama hastalıktan kör olduğunu düşünmek istiyorum, çocuklar bu kadar kötü olamaz...Olmasın
YanıtlaSilBen de öyle Kiraz Çekirdeği. Çocuklara konduramıyorum böyle şeyleri...Çok sevgi dolu ve büyüklere örnek olabilecek davranışlara sahip çocuklar olduğu gibi ne yazık ki acımasız çocuklar da var. Geçen yıl bir köpeğe araba çarptı. İrice bir köpekti, onu veterinere yetiştirmek için çok çabaladım, hiç bir yetişkin yardımcı olmadı ama bir kaç çocuk olağanüstü çaba gösterip yanımdan ayrılmamıştı. Diğer yandan bir grup başka çocuk da bir kediyi çöp bidonuna atıp yakmaya çalışmış ve bir arkadaşım kurtarmış. Yani her türlüsü var..
YanıtlaSilyi pazarlar canım, öncelikle geçmiş bayramını kutluyorum.
YanıtlaSilEvde ki tadilatlar bayram telaşı derken biraz gecikmiş kutlamayla merhaba demek istedim. Sizleri epey dir ziyaret edemedim, bundan sonra da kayınvalide olma, söz nişan telaşımız var, arada ihmalkarlığım olursa şimdiden affola diyorum. Sevgiyle sağlıcakla kalın, güzel günler güzel bloglar sizinle olsun:)
Sizin de geçmiş bayramınız kutlu olsun Hobibox. Ayrıca kayınvalide olacağınız için tebrikler.
YanıtlaSilNe oldu kör kediciğe Begonvil?
YanıtlaSilVar mı bir gelişme?
Haberdar et ne olur.
Sevgili Sittirella, Hiç bir şey kolaylıkla olmuyor. Kediciği alacak olan hanım telefon etti. Ev arkadaşı ile bir sorunu olmuş. ''O sorunu çözer çözmez alacağım'' dedi. Ama biraz umudum kırıldı. Az sonra beslemeye gideceğim.
YanıtlaSilben bir yer bulmak kiralamak konusunda ciddiyim sevgili begonvilli ev.zemin ya da bodrum kat olabilir.kirayı ben karşılarım.mama konusunda da yardımcı olurum..sadece yönetimin izninin olduğu bir apartman dairesi bile olabilir..ya da olamalı..bulmalıyız...sadece bu değil ki..yazık onlara da:(
YanıtlaSilinşallah rahat yaşayabileceği bir yuvaya kavuşur. sizin de yaptığınız çok büyük bir iyilik, Allah yardımcınız olsun.
YanıtlaSilkedilerin gözleri enfeksiyona karşı hassas oluyor ve sarkaç'ın dediği gibi gözlerin kaybına sebeb olan bulaşıcı bir hastalık var. büyük olasılık bu kedi de ona yakalanmıştır. birçoğu bu şekilde yaşayamıyor ama o güçlü bir kediymiş demek. iyi haberlerini bekliyoruz sizden. sevgiler..
Sevgili Öznur, ben yıllardır sokak hayvanları ile ilgileniyorum. En makul yardım şekli çokça bulundukları yerlere düzenli mama ve su bırakmak. Gerekirse tedavilerini yaptırmak. Bunu yaparken de etrafı kirletmemek. Aksi takdirde hem sağlık açısından kötü olyor hem de tepki çekiyor. Örneğin benim mama bıraktığım yere kedilerin yiyemiyeceği türde kurbanlıkların ayak ve kulaklarını atmışlar, sinekler uçuşuyordu ve kokmaya başlamıştı, ben temizledim orayı. Çünkü kedilerden bilecekler ve onları kovacaklar. Bunun dışında, bir yer kiralamak gibi düşünceler güzel ama hayata geçirmek çok zor. Kimse evini hayvan barınağı olarak vermez. Güzel düşüncelerin ve iyi niyetin için yürekten teşekkür ederim. Eğer mama konusunda yardımcı olabilirsen ve benim gidemediğim özel durumlarda yardımcı olursan minnettar kalırım. Benim minettarlığımdan öte o canlar da aç kalmamış olurlar. Senin belirleyeceğin bir gün ve saatte lütfen parkta buluşup konuşalım. Sevgiler, selamlar.
YanıtlaSilSevgili Verago, ne yazık ki bakıma muhtaç hayvanları sahiplendirme işi çok kolay olmuyor. Biz de çok zorluklar yaşıyoruz. Almak isteyen hanımla telefon konuşmam çok olumlu geçmişti. Sevinerek kediciği beslediğim yere gittim. Amacım bir veteriner kontrolünden geçirip hem de elimin altında olmasını sağlamaktı. Her ne kadar hep aynı yerde bulsam da onu, o akşam üzeri bulamadım. Ertesi sabah(dün) erkenden gittim ama yine bulamadım. Zaten o gün pazardı, yine de alıp eve getirecektim ama alacak olan hanımdan telefon geldi. Bazı özel nedenlerle hemen alamayacağını, ertelemek zorunda kaldığını söyledi. Dün akşam kediyi buldum ve doyurdum. Gördüm ki oraya alışmış, veterinere, süresi belli olmayan bir süreç için götürüp kafase kapatmak mutsuz olmasına neden olacak. Bu sabah da oradaydı. Yine uygun bir zamanda alıp muayenesini yaptıracağım ama alıştığı yere bırakıp orada bakmaya devam edeceğim. Bakalım günler ne gösterecek?
YanıtlaSilCanım benim.Bu kedciği gördüm daha önce blogunda ama ne yazacağımı bilemedim:(Halada bilemiyorum.Allah senden razı olsun.Çok üzüldüm çok:(
YanıtlaSilSorma Şanslı,maalesef alacak olan hanım bu gün telefon edip alamayacağını söyledi. Çok üzgünüm. Yuva aramaya devam ediyoruz.
YanıtlaSilBirşey olmuyorsa ya daha iyisi olacaktır ya da hayırlı olmadığı için olmuyordur.
YanıtlaSilÜzülme Begonvil'cim.
Sabredelim biraz.
Canım Ella'cım, galiba bu dediğin doğru. Bu sabah da iyice gözlemledim; kedicik yaşadığı o yere iyice alışmış. Diğer kediler de onu kabullenmişler. Dışlamıyorlar, birlikte yiyip içiyorlar. Belki de yerinden koparmak kediciği mutsuz edecek.
YanıtlaSilBu gün başka bir kötü haber aldım. Komşum sokaktan yavru kedi almıştı. Henüz anne bakımına ihtiyaç duyacak kadar minikti kedicik. Aldı ama sahip çıkamamış. Taşıma çantasına koyup parka yürüyüşe çıkmış ve kedicik çantadan fırlamış kaçmış. Kayboldu diye anlatıyor kızı. Hem de aldığı yere çok uzak bir yerde kaçırmış kediyi.Çok üzüldüm. Keşke hiç almasaydı. Annesi bakardı ona. İşte böyle. bazen almak da çare değil.
resmen içim acıdı. umarım o kedicik kendine layık güzel bir yuvaya kavuşur.
YanıtlaSil