Hoş ve izlenesi ''minimalist'' adlı blog sayfasının yazarı arkadaşımız, bana bir mim göndermiş. Anıları çağrıştırdığı için değer kazanan eşya ve objelerden örnekler vermemi, kısaca onlardan söz etmemi istemiş. Kendisine teşekkür ediyorum..Bence bu, üzerinde kitap yazılabilecek bir konu. Öyle ya, bizde anısı olan ne çok eşya ya da obje vardır. Çoğu şu an elden çıkarılmış, ya da o zamanlar ilerde taşıyacağı değer bilinmediğinden kaybedilmiş, eskidi diye atılmış pek çok şey... Özellikle ilk olanlar. İlk çantam, ilk topuklu ayakkabım vs geldi aklıma..Hatta ilk televizyonumuz..Ya da yeni evliyken heyecanla aldığımız , aylarca taksidini ödediğimiz eşyalar. Türkiye'nin en ucuz otomobili olduğu için onu tercih etmek zorunda kaldığımız ilk arabamız. Öğrenciliğime, eski komşularımıza, canım anneanneme, dedeme ve babama ait anılar içeren pek çok eşya...
Bu zarif çay takımının devamı var. İncecik Çekoslavak porseleni takım neredeyse antika olmaya aday. Işığa doğru tutulunca arkasından parmaklarınızı görebiliyorsunuz.Çocukluğumda annemin büfesinde dururdu. Anneanem epeyce bir para ödeyerek annemin çeyizi için almış. O zamanlar kaliteli porselen bulmak pek kolay değilmiş. Annem o yıllarda asteğmen olan babamla evlenince çeyizinin en güzel parçalarından biri olarak götürmüş bu takımı. Ben kullandıklarını görmedim. Henüz ilkokuldayken eve misafir olarak şık tayyörlü, kabarık saçlı hanımlar gelince, '' Hah ! Şimdi annem bu çay takımını kullanacak'' derdim ama kullanmazdı. İnce belli kesme cam çay bardakları, beyaz kolalı peçeteler çıkardı ortaya ama bu takım büfede dururdu hep:)
Meğer anneciğim biricik kızının çeyizine kaldırmayı ta o zamanlar aklına koymuş. Tahmin edeceğiniz gibi ben zaman zaman çayımı demleyip incecik fincanıma dolduruyor, koltuğuma kuruluyorum ve anneanneciğimle ilgili binbir güzel anıyı düşünerek içiyorum çayımı. Annem çay kahve sevmediği gibi, içse bile fincandan içmeyi sevmiyor, ince belli cam bardağı tercih ediyor. Bir çay takımı beni nerelere götürdü. Bir kaç eşya daha vardı resimlerini koyup onlarla ilgili anılardan söz edeceğim ama fazla uzayacak yazı ve muhtemelen sıkılacaksınız. Bu kadarı yeterli olsun diyorum..
Ben de bu mimi:
ve
Çok naziksiniz, çok teşekkür ederim, listeme aldım hemen yanıtlayacağım. Sizin kadar nostaljik ve hoş olmasa da düşüneceğim... Bu arada sıkılmadık hiç biraz daha anı \ obje lütfen...:) Sevgiler.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Siz de çok naziksiniz. Sabırsızlıkla bekliyorum yazınızı.
YanıtlaSilŞartlar bütün eşyalarımızı saklayabilmemizi olanaksız kılıyor aslında onlar köklerimizin, kültürümüzün günümüzdeki uzantıları.
YanıtlaSilAnnelerin en değer verdikleri eşyalarını kızları için saklamaları da başlı başına bir konu.
Haklısınız, her şeyi saklamak olanaksız hem de gereksiz ama bazı çok özel anıları olan kişisel eşyaları saklamadığıma üzülürüm.
YanıtlaSilSevgili Begonvilli Ev,Duygularınızı,anılarınızı o kadar güzel anlatmışsınız ki,her kelimesini zevkle okudum.Yaşımız ilerledikçe:))gözümüzün önünden sanki bir tarih geçiyor.Şimdilerde insanlar için sıradan şeyler,daha önceleri benim yaşıtlarım için birer lükstü.60 lı yıllarda buzdolabı,çamaşır makinesi,tv si olan kendini zengin gibi hissederdi.Benim için de çocuklugumda yaşadığım anılar çok farklıydı.Evimdeki her eşya anılarla dolu..3 yaşında bile ev dekorasyonuna meraklıydım.Misafirliğe gittiğim her evde detayları incelerdim.
YanıtlaSil60 lı yıllarda Ankara-İstanbul arası uçak yolculugunda yemek verirlerdi.Şık,zarif hostesler yemek getirdikleri zaman, hiç istahım olmadığı halde dikkatimi çeken plastik bir bardak için o yemeği zevkle yemiştim.O plastik bardağı en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum..
Anlatacak o kadar çok şey var ki...
Elime fotograf makinemi alıp birkaç resim çekebilirsem yayınlarım.Bu güzel mim için teşekkür ederim.Sevgiler.Aida
Sevgili Aida, o güzel ve özenli blog sayfanızdan anlamıştım meraklarınızı ve sanatsal eğilimlerinizi. Bu mimle ilgili yazarsanız sevinirim. Yazdıklarınızı zevkle okuyacağımdan emin olun. Sevgiler, selamlar.
YanıtlaSilSevgili Begonvilli Ev mimini seve seve yanıtlayacağım ama benim gibi eskicinin ne çok anısı var bir bilsen :)Seçme yapıp en kısa zamanda...
YanıtlaSilÇiçekli porselen taşıdığı anılar...Çok güzel ve dokunaklı.Sevgilerimle...
Eski objeler birer anı kitabı gibi evlerin bir köşesinde durur, ancak şimdi böyle düşünen ve eski bir eşyanın hatırası ile hüzünlenen ya da mutlu olan sizin gibi kaç kişi vardır? Aslında evler ve yaşamlar bu küçük detaylar ve onların anlattıkları ile daha değerli ve daha güzeldir. Sevgilerimizle...
YanıtlaSilSevgili colette, sizde derin izler bırakan anılarınızı çağrıştıran pek çok eşya ya da objeden neleri seçip anlatacağınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Sevgiler, selamlar..
YanıtlaSilDEKOR GURU, çok güzel ifade etmişsiniz. Bence de evleri gerçek bir yuva yapan bu tür detaylar.
eskiler bizim gibi pek keyiflerine düşkün insanlar değillerdi tam diyecektim ki senin çeyizin için kullanmadığını okuyunca duygulandım. Ne güzel bir düşüncedir; ne güzel bir kıymettir ve yine içinde bir fedakarlık vardır; ahh bu eskiler yok mu :)))
YanıtlaSilAblacığım ne güzel bir porselen takımmış. Anneciğinin kıyamayıp sana saklaması ne büyük incelik. Şimdi anılarla çay keyfine paha biçilemez :)
YanıtlaSil