19 Kasım 2010 Cuma

Sokakta Yaşam Savaşı

Bu  fotoğraflara iyi bakın lütfen!
Sokakta  beslediğim  onlarca güzel kedicikten  biri değil  mi?

Şimdi; 
daha yakından  bakın, hatta fotoğrafın üzerine tıklayıp  orijinal boyutunda bakın.


Bu  kediciğin  her  iki  gözü  de yok. Nasıl  bu  hale geldi,  kimler  neden  oldu bilmiyorum  ama bir  süredir  aklım,  yüreğim  hep  onda. Sağlıklı olanların  bile  sokakta  pek  şansı  yok,  binbir  güçlükle  savaşmak  zorundalar. Bu  hayvancağız kör  olarak karnını  doyurmak, su bulmak, tehlikelerden  korunmak  zorunda. İlk  gördüğümde  şoke olmuştum. Başını  kaldırıp  kulaklarını  seslere  doğru çeviriyor  dikkatle  dinliyordu. Önce  benden  korktu  ama mama  ve  suyunu  yanına  bırakıp  yavaş  sesle  onunla  konuşunca  kaçmadı.

Ertesi gün  ve daha  ertesi  gün  de  aynı  yerde  bulunca  az  da  olsa  içim rahatladı. Şimdi  düzenli  olarak mamasını  götürüyorum.  Ancak bu  tür  özel  durumlarda yardımlaşmak ve destek  şart.  Eğer  ben  rahatsızlanırsam  ya  da çok  önemli  sorunlarım  çıkar  da  gidemezsem ilgilenecek  birileri olmalı.
Diğerleri  başının  çaresine  bakabilir  ama o  özel  bir konumda.

Aslında sokakta yaşam  savaşı  vermesi çok  acıtıcı  bir durum. Onun  ev  ortamında  sevgi  ile  bakılması  lazım. Zaten  ilk  düşündüğüm  onu  eve  getirmek  oldu  ancak bizim  evin  durumu  malum;  bir  kedi  bir  köpek  ve çok  küçük  bir  apartman  dairesi.  Bir  de  kör  kediciği  alırsam barınak  olma  yolunda çaresizce  ilerleyeceğiz. Başedemeyeceğim  sorunlar ortaya  çıkacak.

İşte  böyle  dostlar,  ilgilenen  olursa kediciğin  yerini tarif  ederim. Antalya'da  yaşayan blog  yazarı  arkadaşlarımdan  ve  okurlarımdan  destek  ve yardım  bekliyorum.

35 yorum:

  1. Bunu yapanlar çocuksa geleceklerinden endişe ediyorum.Büyükse caniliklerine söyleyecek bir şey bulamıyorum. Antalyada olsam seve seve yardımcı olurdum.Yardımcı olacak birileri mutlaka çıkacaktır.
    sevgiler

    YanıtlaSil
  2. merhaba,canım benim ya çok üzüldüm :(yeri neresi?eğer yakınlardaysa ki galiba öyle ben de ilgilenebilirim.ama kedi beslemek konusunda biraz bilgisizim..lakin dediğim gibi yardımcı olmak isterim.

    YanıtlaSil
  3. Çok teşekkürler NESTUG, çok teşekkürler öznur-ata, her ikinizden de beklediğim yanıtlardı. İyi ki siz ve sizin gibi duyarlı insanlar var.

    Öznur'cum, Teoman Caddesi'nde, Laguna Otel'in hemen arkasında bir cami var. Hacı Sait Camii. Bu caminin önündeki küçücük çocuk parkının tam doğu karşısında, yani Teoman caddesinden camiye doğru dönülen ilk sokağın sol tarafında simit ve sandviç satılan kafeden sonraki avukatlık bürosunun bahçesinde, demir kapının hemen arkasında bir grup kedi oluyor. Kör kedi de orada barınıyor. Hatta caminin yol kenarındaki su sebili ile hemen hemen karşılıklı duruyorlar. İşte oraya bakarsan rahatlıkla bulursun. Ya da bir gün parkta buluşur birlikte gideriz. Çok teşekkür ederim ilgilendiğin için.

    YanıtlaSil
  4. ben teşekkür ederim..ama dediğim gibi biraz cahilim :)bu konuda.dilerseniz birlikte gidelim.yeri anladım orayı biliyorum..acaba bu kediler ve köpekcikler (sokakta yaşayan)bir yer mi yaptırsak ya da bulsak.malum kış da geliyor.

    YanıtlaSil
  5. Ne zaman istersen gidebiliriz. Bana yazmanız yeterli. Parkta ana'nın fotoğraflarını çektiğiniz yerde buluşuruz.

    Onlarla ilgilenmek o kadar da zor değil. Mama(kuru mama ve konserve olabilir, konserveyi hasta olanlar ve yavrular için tercih ediyorum), bir şişe su ve plastik kap yeterli. Onların bulunduğu yerlere bırakıyorsunuz, sabah yürüyüşlerinde ve akşam üzerleri en uygun saatler.

    YanıtlaSil
  6. Sevgili Begonvilli Ev, ne kadar duyarlısınız. Yorumları okuyunca okuyucularınızın da duyarlı insanlar olduğunu anlıyorum. Eğer izin verirseniz bir kaç şey paylaşmak istiyorum.

    YanıtlaSil
  7. Kediler daha küçükken beslenmeleri bozulduğunda ve bakımsız kaldıklarında önce gözleri hastalanıyor ve tabiri caizse gözleri akıp gidiyor. Rahmetli anneciğimle sokakdan bakımsız kedileri toplar gözlerini tedavi etmeye çalışırdık. En azından bir gözünü bazen de iki gözünü kurtarabilirdik. Gözümüzün önünde o gözlerin çürüyüp akması ve yerine etden bir çukur görmek anlatılamaz bir üzüntü. Ayrıca bakımsız hayvanların gözlerine sinekler yumurta bırakıyor ve bir süre sonra gözlerden pek çok kurtçuk çıkarak gözü mahvediyor. Malesef bu insanda bile zor tedavi edilen göz rahatsızlıklarından.
    Eğer kedilere elleyebilen kişilerse bu yazımı okuyanlar tecrübelerimi dikkate alabilirler. Kocakarı ilacı gibi düşünebilirsiniz ama bu atadan kalma bir yöntemdir ve çok yararlı olduğu benim tecrübelerimle sabittir. Gözleri hastalanmış ve akmaya doğru giden kedilerin gözlerine düzenli olarak sabah akşam saf sızma zeytinyağı damlatırdık. Gözü hasta hayvanlar bundan hiç rahatsız olmuyorlar, uslu uslu duruyorlar inanın. Daha sonra bu tedavinin yanına antibiyotikli göz pomadı ve damlalarını da ekledik. Pek çok kedinin gözü bu bakımla kurtuluyor. Biraz büyüyüp güçlendiklerinde beslenmeleri yeterli olursa tekrar göz problemi yaşamıyorlar.
    Bir hatırlatma daha yapmak isterim. Nerede yardıma muhtaç bir kedi görüp de en yakın veterinerin kapısını çalmışsam hepsi hiç bir ücret almaksızın hayvanların ilk tedavisini yaptı. Onlara olan saygı ve sevgimi de dile getirmiş olayım.
    Gözünü kaybetmişleri tedavi edemesek de kaybetme yolunda olanları kurtarabiliriz.

    YanıtlaSil
  8. Canım Sarkaç, paylaşımın için çok teşekkür ederim. Dediğim gibi bu kediciğin neden kör olduğunu bilemiyorum. Belki hastalıktandır. ne yazık ki çocukların da sokak hayvanlarına inanılmaz işkenceler yaptığına tanık oldum. Umarım öyle bir şey değildir.
    Rahmetli anneciğiniz nur içinde yatsın. Onu rahmetle, sevgi ile anıyorum. Ben de hasta ve yaralı hayvanları veterinere götürüp elimden geldiğince ilaçlarını uyguluyorum yıllardır ama hepsini yakalamak mümkün olmuyor.

    Yüreğinde merhamet duygusu olan insanların çoğalması dileği ile..

    YanıtlaSil
  9. kediciğe üzüldüm ..ama yorumları okuyunca duyarlı insanlarda var diye düşündüm ..bizim bir köpeğimiz var ve kendisi kedilere karşı çok sert ..alıp eve getirmem ikisinede haksızlık olur..ama tarif ettiğiniz yeri biliyorum yolum antalyaya düşünce özellikle ilgileneceğim ..

    YanıtlaSil
  10. çok üzüldüm... ne yapabiliriz acaba?
    keşke antalya da yaşıyor olsaydım...
    sizinle birlikte birileri daha omuzlar dilerim...

    YanıtlaSil
  11. Hayvanlara eziyet eden çocuklar konusu benim anlayamadığım, işin içinden çıkamadığım bir durum. İş yerimdeki bekçiler üç sokak köpeğini evlat edindiler. Yaklaşık 4-5 yıldır bizimleler. Hepimize çok sevecen yaklaşan bu köpekçikler çocukları gördüler mi çıldırıyor, havlayarak yeri göğü inletiyorlar. Meğerse çocuklar demir parmaklıkların arasından bu hayvancıklara taş fırlatıp duruyorlarmış. Psikopatlık doğuştan mı oluyor veya bu çocuklar annelerinin babalarının kendilerine uyguladıkları şiddeti hayvanlara uygulayarak tatmin mi oluyorlar? Sevgiyi masum çocuklara vermeyip canavar yaratan büyükler geleceğimizi karartıyorlar.
    İyi ki doğanın, canlıların değerini bilen insanlar var. Ancak onların-sizlerin-bizlerin çabaları bu karanlığı yırtabilir. Sevgiler

    YanıtlaSil
  12. Ahşap minik bir barınak yaptırsak?
    Uygun bir yere koysak.
    Böyle bol gözlü-bölmeli, her bölümde 2-3 kedinin rahatça kalabileceği.
    Burada var bu tip barınaklar.
    Minyatür ev gibi duruyorlar hem kış mevsiminde çok yardımcı oluyor onlara, hem de diğer saldırgan hayvanlardan korunabiliyorlar böylece.
    Hem de sokaklarda gezip tek tek bunları bulma derdi kalmaz.
    Minik barınağın önüne 1-2 mama kabı ve 1 su kabı yerleştirildiğinde, her gün hem hangi saatte mamalarının geleceğini bilirler, hem de sabitlenir güvende hissedecekleri-karın doyuracakları yer.
    Hangi marangoza gitsek iki çıkma suntadan 3 çiviyle yapar bu minik sığınağı zannedersem.
    Hem mevsim değişikliklerinde ilaçlanmaları-bakımları da mümkün olur böylece parazitlerden korunmaları açısından.
    Kaldıkları yer ilaçlanır ise bu sıkıntıyı da atlatırlar.
    O gözleri görmeyen kediciğinde böylece kalacağı bir yeri ve günlük yiyeceği olur.
    Aklıma da başka fikir gelmiyor.
    Adresleri sabitlenirse bir kişinin mama götürememesi durumunda diğer arkadaşlar direk o barınağa gidip mama verebilirler, sokak sokak kedicikleri aramak zorunda kalmazlar böylece.
    Maliyet yüksek çıkar ise, gücümün yettiğince ben de destek olurum buradan.

    YanıtlaSil
  13. Insa nin ici yaniyor bu manzaralar kasisinda. Ev deki fazla yemekleri bile sokak ta yasayan hayvanlarla paylassak ne cok hayvanin karni doyar.

    YanıtlaSil
  14. Sevgili arkadaşlar, hepinize yürekten teşekkürler. Şimdi sıkı durun; kör kediciğe yuva buldum:)))
    Eğer bir aksilik çıkmazsa yarın onu yeni evine göndereceğiz. Blog sayfamı okuyan bir dost bana telefon etti. Özellikle kör ya da sakat bir kediye evinde bakmak isteyen bir hanımdan söz etti. Ben de hemen aradım. Konuşmamız çok olumlu geçti. Daha önce de bu durumdaki bir kediye bakan genç hanım, fazla sıkıntı olmadan ev ortamında bakılabildiğini söylüyor. Şimdi sabırsızlıkla yarını bekliyorum. Hepinize sevgiler, selamlar...

    YanıtlaSil
  15. Canımsın benım senı o kadar cok sevıyorumn kı


    duyarsız kalmayısın
    yardım edısın
    bu sessz masum dostların sesı olusunla


    ıyı kı varsın begonvıllı evım

    YanıtlaSil
  16. Gözlerim doldu :)
    Yarın haber bekliyorum senden, akşam ihmal etme yazmayı nasıl sonuçlandığını bu işin.
    Çok mutlu oldum :)))
    Sen yine de benim teklifimi bir düşün canım arkadaşım.

    YanıtlaSil
  17. ooo..süpermiş :)çok sevindim..sevgiler

    YanıtlaSil
  18. ben artık beddua etmekten yoruldum.neden yaparlar bunu anlamıyorum.biz nasıl böyle merhametsiz vicdansız olduk.bebeğim benim ya:(( keşke elimizden daha fazlası gelse.ancak sokakta besleyip,apartman sakinleri ve mahalle ile kavga ederek tabiki,sahiplendirmek için uğraşıyorum

    YanıtlaSil
  19. Antalya'da kedi, köpek barınağı yok mu acaba??? yorumları okumadan yazıyorum kendi yorumumu; çok üzüldüm umarım hayırlı bir vatandaş çıkar ya da yetkili birileri :((

    YanıtlaSil
  20. Öykü'cüğüm, birileri bir şeyler yapmalı. İnan bana çok çok azız sayı olarak. Bırak hayvanları koruyup gözetmek, çevrelerinde görmeye bile tahammül edemeyen insanlar var. Nefret dolular. Baktığımız için bizlere de tepki gösteriyorlar. Destek olanlar da çıkıyor arada. Onlara minnettarım.

    Sittirella, çok güzel bir fikir ama burada hem belediyeden izin almak lazım(ki vereceklerini sanmıyorum) hem de kağıt, ambalaj vs toplayan Roman vatandaşlar var, sabah erkenden at arabaları ile dolaşıp ne bulurlarsa toplayıp götürüyorlar. Öyle bir barınağı bir gün bile durdurmazlar. Zincirle monte edilse bile söker alırlar. Zaten bir deri bir kemik atlarına kırbaçla vura vura yaralar açtıklarından onlara düşmanım.

    Daha kesin değil Öznur-ata, inşallah caymaz alacak olan hanım.

    Ah Hürrem Takı, nelerle karşılaştığımı anlatsam inanamazsınız.

    Burada barınak var Minimalist ama koşullar çok çok kötü. Aşırı kalabalık. Ben bir gün ziyarete gittim, kabus gibiydi. Bakıcılar mama dağıtıyor, hayvanlar havada kapıyorlar, bazıları otistik çocuklar gibi bir köşeye çekilmiş boş boş bakıyor ve ağlama sesleri çıkarıyorlar. Bir de yoğunluktan bu tür hayvanları uyutabileceklerini düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  21. Ben yorumlara da yazıya da dayanamadım ama hastalıktan kör olduğunu düşünmek istiyorum, çocuklar bu kadar kötü olamaz...Olmasın

    YanıtlaSil
  22. Ben de öyle Kiraz Çekirdeği. Çocuklara konduramıyorum böyle şeyleri...Çok sevgi dolu ve büyüklere örnek olabilecek davranışlara sahip çocuklar olduğu gibi ne yazık ki acımasız çocuklar da var. Geçen yıl bir köpeğe araba çarptı. İrice bir köpekti, onu veterinere yetiştirmek için çok çabaladım, hiç bir yetişkin yardımcı olmadı ama bir kaç çocuk olağanüstü çaba gösterip yanımdan ayrılmamıştı. Diğer yandan bir grup başka çocuk da bir kediyi çöp bidonuna atıp yakmaya çalışmış ve bir arkadaşım kurtarmış. Yani her türlüsü var..

    YanıtlaSil
  23. yi pazarlar canım, öncelikle geçmiş bayramını kutluyorum.

    Evde ki tadilatlar bayram telaşı derken biraz gecikmiş kutlamayla merhaba demek istedim. Sizleri epey dir ziyaret edemedim, bundan sonra da kayınvalide olma, söz nişan telaşımız var, arada ihmalkarlığım olursa şimdiden affola diyorum. Sevgiyle sağlıcakla kalın, güzel günler güzel bloglar sizinle olsun:)

    YanıtlaSil
  24. Sizin de geçmiş bayramınız kutlu olsun Hobibox. Ayrıca kayınvalide olacağınız için tebrikler.

    YanıtlaSil
  25. Ne oldu kör kediciğe Begonvil?
    Var mı bir gelişme?
    Haberdar et ne olur.

    YanıtlaSil
  26. Sevgili Sittirella, Hiç bir şey kolaylıkla olmuyor. Kediciği alacak olan hanım telefon etti. Ev arkadaşı ile bir sorunu olmuş. ''O sorunu çözer çözmez alacağım'' dedi. Ama biraz umudum kırıldı. Az sonra beslemeye gideceğim.

    YanıtlaSil
  27. ben bir yer bulmak kiralamak konusunda ciddiyim sevgili begonvilli ev.zemin ya da bodrum kat olabilir.kirayı ben karşılarım.mama konusunda da yardımcı olurum..sadece yönetimin izninin olduğu bir apartman dairesi bile olabilir..ya da olamalı..bulmalıyız...sadece bu değil ki..yazık onlara da:(

    YanıtlaSil
  28. inşallah rahat yaşayabileceği bir yuvaya kavuşur. sizin de yaptığınız çok büyük bir iyilik, Allah yardımcınız olsun.
    kedilerin gözleri enfeksiyona karşı hassas oluyor ve sarkaç'ın dediği gibi gözlerin kaybına sebeb olan bulaşıcı bir hastalık var. büyük olasılık bu kedi de ona yakalanmıştır. birçoğu bu şekilde yaşayamıyor ama o güçlü bir kediymiş demek. iyi haberlerini bekliyoruz sizden. sevgiler..

    YanıtlaSil
  29. Sevgili Öznur, ben yıllardır sokak hayvanları ile ilgileniyorum. En makul yardım şekli çokça bulundukları yerlere düzenli mama ve su bırakmak. Gerekirse tedavilerini yaptırmak. Bunu yaparken de etrafı kirletmemek. Aksi takdirde hem sağlık açısından kötü olyor hem de tepki çekiyor. Örneğin benim mama bıraktığım yere kedilerin yiyemiyeceği türde kurbanlıkların ayak ve kulaklarını atmışlar, sinekler uçuşuyordu ve kokmaya başlamıştı, ben temizledim orayı. Çünkü kedilerden bilecekler ve onları kovacaklar. Bunun dışında, bir yer kiralamak gibi düşünceler güzel ama hayata geçirmek çok zor. Kimse evini hayvan barınağı olarak vermez. Güzel düşüncelerin ve iyi niyetin için yürekten teşekkür ederim. Eğer mama konusunda yardımcı olabilirsen ve benim gidemediğim özel durumlarda yardımcı olursan minnettar kalırım. Benim minettarlığımdan öte o canlar da aç kalmamış olurlar. Senin belirleyeceğin bir gün ve saatte lütfen parkta buluşup konuşalım. Sevgiler, selamlar.

    YanıtlaSil
  30. Sevgili Verago, ne yazık ki bakıma muhtaç hayvanları sahiplendirme işi çok kolay olmuyor. Biz de çok zorluklar yaşıyoruz. Almak isteyen hanımla telefon konuşmam çok olumlu geçmişti. Sevinerek kediciği beslediğim yere gittim. Amacım bir veteriner kontrolünden geçirip hem de elimin altında olmasını sağlamaktı. Her ne kadar hep aynı yerde bulsam da onu, o akşam üzeri bulamadım. Ertesi sabah(dün) erkenden gittim ama yine bulamadım. Zaten o gün pazardı, yine de alıp eve getirecektim ama alacak olan hanımdan telefon geldi. Bazı özel nedenlerle hemen alamayacağını, ertelemek zorunda kaldığını söyledi. Dün akşam kediyi buldum ve doyurdum. Gördüm ki oraya alışmış, veterinere, süresi belli olmayan bir süreç için götürüp kafase kapatmak mutsuz olmasına neden olacak. Bu sabah da oradaydı. Yine uygun bir zamanda alıp muayenesini yaptıracağım ama alıştığı yere bırakıp orada bakmaya devam edeceğim. Bakalım günler ne gösterecek?

    YanıtlaSil
  31. Canım benim.Bu kedciği gördüm daha önce blogunda ama ne yazacağımı bilemedim:(Halada bilemiyorum.Allah senden razı olsun.Çok üzüldüm çok:(

    YanıtlaSil
  32. Sorma Şanslı,maalesef alacak olan hanım bu gün telefon edip alamayacağını söyledi. Çok üzgünüm. Yuva aramaya devam ediyoruz.

    YanıtlaSil
  33. Birşey olmuyorsa ya daha iyisi olacaktır ya da hayırlı olmadığı için olmuyordur.
    Üzülme Begonvil'cim.
    Sabredelim biraz.

    YanıtlaSil
  34. Canım Ella'cım, galiba bu dediğin doğru. Bu sabah da iyice gözlemledim; kedicik yaşadığı o yere iyice alışmış. Diğer kediler de onu kabullenmişler. Dışlamıyorlar, birlikte yiyip içiyorlar. Belki de yerinden koparmak kediciği mutsuz edecek.

    Bu gün başka bir kötü haber aldım. Komşum sokaktan yavru kedi almıştı. Henüz anne bakımına ihtiyaç duyacak kadar minikti kedicik. Aldı ama sahip çıkamamış. Taşıma çantasına koyup parka yürüyüşe çıkmış ve kedicik çantadan fırlamış kaçmış. Kayboldu diye anlatıyor kızı. Hem de aldığı yere çok uzak bir yerde kaçırmış kediyi.Çok üzüldüm. Keşke hiç almasaydı. Annesi bakardı ona. İşte böyle. bazen almak da çare değil.

    YanıtlaSil
  35. resmen içim acıdı. umarım o kedicik kendine layık güzel bir yuvaya kavuşur.

    YanıtlaSil

Beğeni ve görüşleriniz benim için çok değerli. Yürekten teşekkürler.