İçinize akıttığınız iki damla göz yaşını, yüreğinize saplanan kristal parçaları gibi hep orada saklamak zorunda kalmak ve yine de yola devam edebilmek midir sevmek?
Yoksa koşulsuz kayıtsız bağlanıp, alacak verecek hesapları yapmamayı öğrenmek ama hep vermek midir?
Gereksinim duyulduğunuz sürece değerli olduğunuzu bilmekle başedebilmek midir sevmek?
Belki de benliğinizin ve insanlığınızın tüm kapılarını sonuna dek açıverme yanılgısıdır sevmek..Herşeye karşın ''sevmek'' diyorum, sevmektir aslolan. Bu duygu olmasaydı yaşamın anlamı olur muydu?
Bence yanılgı değil,gerçekten sevmeyen belli olur diyorum....
YanıtlaSilSevgi emek ister....
Andrew Wyeth benim en sevdiğim ressam! Onun resimleri Amerikadayken yakından görmüştüm. İnanılmaz detaylar var. Siteinizde görünce çok sevindim çünkü ne kadar sevdiğimi unutmuştum!
YanıtlaSilEvet, ben de yanılgı olmamasını diliyorum.
YanıtlaSilKaren Hanım, O'nun yapıtlarına hayran olmamak olası mı?
Can alıcı 4 yorum yapmışsın. Sevmek aslında hepsi ama bir yandan da başka bir soruyu sorduruyor insana; acaba hangimiz gerçekten kendimiz gibi seviyoruz? Öyle olsa ne güzel olurdu değil mi? Çünkü aslında herşeye koşulsuz sevgiyle bakabildiğinde belki bu sorular bile olmazdı...
YanıtlaSilHerseye ragmen yine de yola devam edebilmektir sevmek..
YanıtlaSilSevgiyle kalin..
Haklısınız Ruhumun Pusulası,
YanıtlaSil''Her şeye koşulsuz sevgiyle bakabilmek''öyle hoş geliyor ki kulağa bu tümce. Bu bir başına başarılabilecek bir olgu değil. Tüm insanlığın amaç edinmesi gerekir, sevgi ile yaşamayı ve yaşatmayı..İnsanlık nereye gidiyor diye bakıp bunu başarmalıyız.
Size de sevgiler, selamlar, Papatya:)
YanıtlaSilTtüm tespitlere canı gönülden katılıyorum.
YanıtlaSilAldığı kadar verebilmek sevgiyle..Hissedebilmek tüm güsellikleri yüreğinin en derinlerinde..Gözünü kapattığında bulutların üzerinde olduğunu düşünerek mutlu olmak,huzur dolmak..
YanıtlaSil