Küçüklüğümden beri bitkilere ve hayvanlara çok meraklıyım. Sevmekten öte onlar hep yaşamımın bir parçası olsun isterim. Kent yaşamında sınırlı olanaklarla pek olmasa da hiç yoktan iyidir diyerek evimin uygun yerlerinde onlara yaşama alanları oluşturmaya çalışıyorum. Tabii ki köyde bahçeli bir evde toprakla ve hayvanlarla haşır neşir olarak yaşama hayallerim hep var. ''Kim bilir belki bir gün'' diyorum.
Bir süre önce balkonumdaki bitkilerin resimlerini paylaşmıştım, o zaman daha havalar pek ısınmamıştı ve çiçekler açmak üzereydi. O resimlere bakınca, geçen süre içerisinde balkonumun oldukça şenlendiğini görüyorum. Özellikle o günlerde yeni diktiğim cılız ıtır bitkisi şimdi capcanlı ve güçlü.
Bir de henüz yumrudan çıkmaya uğraşan liliumlarım şu an açtı açıyorlar.
Bir de sabahları bize konuk olan kuşları görüp cıvıltılarını işitmenizi isterdim.
Küçük gibi görünen ama birleşince kocaman olan ve yaşamı renklendiren mutluluklar bunlar Begonvilli Ev'de ve inanın bir tür terapi benim için onları sevip büyütmek. ''Zamanım yok'' demeyin, tavsiye ederim; zaman yaratın. Buna değdiğini göreceksiniz.
