Ulusça çok zor günler yaşıyoruz.
Blog sayfalarına şöyle bir göz atınca hemen hemen tüm bloggerlarda moralsizlik, yazma konusunda isteksizlik ve keyifsizlik bariz olarak farkediliyor. Elbette bu zor günlerde içimizden gelmiyor neşeli paylaşımlar yapmak. Çevremizdeki insanlar da aynı durumda. Taştan birer yüreğimiz olmadığına göre bu çok doğal..
Acımızı yaşıyor olmamız yaşamdan kopmamıza neden olmamalı. Elimizden ne geliyorsa yapacağız, yapıyoruz da zaten. Böyle durumlarda dayanışma ruhu fazlaca gelişmiş bir toplumuz. Biraz duyguları gel-geç insanlar olsak da gereken neyse yapılır bizim toplumuzda.
Yaşanan acılar, adına yaşamak dediğimiz süreçte yanlışlarımızı, ihmallerimizi, eksiklerimizi gösteren en gerçek göstergeler aslında. Keşke bunları yaşadıktan sonra gerekli önlemleri eksiksiz alabilsek, lafta kalmasa yanlışların düzeltilmesi, eksiklerin giderilmesi... Önüne geçilmez olgular yaşamın büyük bir parçası olsa da insana yaraşır bir dünya için çabalamak hepimizin görevi.
Zorlukları aşabilmek, geleceğe daha umutlu bakabilmek için moral kaynaklarımızı kurutmamalıyız. Yaşam devam ediyor, etmeli de..
Çok güzel yazmışsınız, katılıyorum..
YanıtlaSilbizim için hayat elbette devam ediyor fakat bizim hayatımızın dvamı için hayatlarından vazgeçen insanlar var.O insanlar için birşeyler yapmak enazından olup bitenin farkına varmak gerekli bence..
YanıtlaSilDoğru söylüyorsun.Bu yaşananlara üzülmemek elde mi?Ama her şeye rağmen evet yaşam devam ediyor.
YanıtlaSilSevgiler...