Parkta rastladım ona. Uzaktan tanırım, pek de fazla olmadı tanıyalı.. Komşu sayılırız. Meslektaşmışız.. Hayvanları da seviyor belli ki.. Mama ve su verenlerden... Selamlaşıp nezaketle hatır sormamla başlaması bir oldu konuşmaya.. Aralıksız anlatıyor. Ne mi anlatıyor? Hayvanlarla ilgili yaşadıklarını, komşularının baskısını. Çevredeki sokak hayvanlarının dökümanını bile yaptı. Bu konularda epeyce birikimi olan biriyim ama dikkatle dinliyorum yine de.. Yeri gelince bir cümlecik de ben edeyim diyorum; ne mümkün. Daha başlar başlamaz lafı ağzıma tıkıyor ve biteviye anlatıyor, anlatıyor.. Bir kaç sözcük daha sıkıştırma telaşında .. Yoruldum; onca laf kalabalığında düzgün iletişimin olanaksız olduğunu anlıyorum.. Sadece anlatıyor zaten... Başkalarının düşüncesine, önerisine ya da deneyimine zerre kadar önem verdiği yok.. Oysa önemli bir konuda, sokaklarda yaşam savaşı veren canlar için işbirliği yapılabilecek biri gibi görmüştüm.
Haklısınız, herkesin mutlaka karşılaştığı bir durum...
YanıtlaSilGünün aydın ola; sustum, öyle kaldım:)) Ne diyeyim...
YanıtlaSilaynısından tam karşımızda var.
YanıtlaSiltıpa tıp aynısı hem de.
zor!
Karşılıklı konuşmanın ne olduğunu bilmeyen insanlar maalesef var. karşısındaki söz hakkı vermeyen, her şeyi uzun uzun ayrıntılı,birde o ses tonu çekilmezse insan dayanamıyor.
YanıtlaSilo zaman içimden bir ses susda motorun soğusun demek geliyor :)
monolog diyaloglardan! ben de nefret ederim:) çevremde bu tiplerden var, köşe bucak kaçıyorum...
YanıtlaSilsize de geçmiş olsun:)
sevgiler...
cok yorucu bı dıaolog daha dogrusu monolog
YanıtlaSilboyle ınsanlara aslında uzuluyorum da
cunku sorunlular bence
Amanın hiç çekilmez bu durum :(
YanıtlaSil