Ah hüzün! Seni nerelere koymalı bilemiyorum. Adına yaşamak dediğimiz olguda öyle çok görüyorum ki seni, görmezden gelemiyorum..
Yaşam türlü roller biçmiş insana. Belki de böyle öğretiyor anlamayı ve haksızlık denilen kavramı. En çok da kendimize yaptığımızı fark etmiyoruz bile. Seven de olsak sevilen de, bunaldığımız yılgınlığa düştüğümüz oluyor; işte o zaman karşımıza çıkıyorsun . Olan bitene değil sana oluyor kırgınlığımız, küskünlüğümüz..
En kötüsü de ne biliyor musun? Zaman geçiyor ve hiçbirşey eskisi gibi olmuyor...Ah! hüzün...
YanıtlaSilen sevdıgım kıtaplardan bırıdır..
YanıtlaSil