Maviş'i anlatmıştım size. Köşedeki büfenin köpeği(idi). Şimdi sahipsiz kaldı. İşletmeci kalp krizine yenik düşünce ne işletme kaldı ne de çalışanlar..Maviş de ortada kaldı. Mama götürüyorum sabahları ve akşam üzerleri ama yemiyor. Hatırım için bir kaç tane alıyor ama üzgün üzgün gözlerini gözlerime dikip öylece bakıyor.
Ömrümde böyle hüzünlü bakışlar görmedim.
Çoğu zaman bir köşede öylece yatıyor. Oysa çok hareketli mutlu bir hayvandı. Minik'le beni görünce yerinde duramaz oynamak isterdi.
Minik teselli ediyor.
İşletmeden geriye bu görüntü kirliliği ve bir de Maviş'in hüzünlü bakışları kaldı.
Ah canım, kıyamam. Burası Falez Park'taki eski İ.Baha Sürelsan Konservatuarı olarak kullanılan binanın karşısındaki cafe değil mi? Yazık olmuş adamcağıza, üzüldüm. Hayat ne insanlara acıyor, ne de hayvanlara maalesef.
YanıtlaSilGüzel bir gün dileğiyle...
Burası Konya Altı Caddesi'ndeki Atatürk Parkı'nın girişindeki büfe-cafe. Barbaros İlköğretim Okulu'nun tam karşısı.
YanıtlaSilO gözlere,o bakışlara dayanmak mümkün değil.İnsan büyük bir rahatsızlık duyuyor ve hayvanların;bazen insanlardan daha duyarlı olduğunu tekrar anımsatıyor...
YanıtlaSilÇok üzücü...
Sahip gidince cuma da kimsesiz kalmış demekki...
YanıtlaSilSiz nasıl anlayışlı ve kaliteli bir insansızın teşekkür ederim...Dünkü anlayışınız için....Hayatta hep verici oldum,iyi niyetle yaklaştım ama çoğu zaman anlaşılamadım....Sizin kalitenizde bir insan olmadıkları için demekki....Yakınen tanışmak isterim,resminize hiç rastlamadım sayfanızda...
Sevgi ile kalın....
cok üzüldüm :-( kiyamam ben o üzgün bakislara.. ölüm orucu mu tutuyor , acaba? Mavis`in yeri belli simdi, insallah sizi okuyanlar Mavis`e destek olur! Öyle de güzel ki..
YanıtlaSilhayvanlar ve cocuklar öyle masum öyle caresizler ki.. onlarin kilina gelen zarar cok üzücü..
Çok teşekkür ederim sevgili Tülin. Ben de senin içtenliğine tertemiz kalbine yürekten inanıyorum. Tanıdığım için de çok mutluyum.
YanıtlaSilBu sayfada gezi resimlerim var. http://begonvilliev.blogspot.com/search/label/Gezi
Yazık ya, hayvan deyip geçilir ya hep, hiçte öyle değil. üzüldüm şimdi ya, umarım birileri sahiplenir.
YanıtlaSiliçim burkuldu, o bakışlarını görünce ama yinede şanslı siz varsınız minik var.
YanıtlaSilAllah sizden ve sizin gibi duyarlı insanlardan razı olsun..
TATLIM YAZINI OKUYUNCA TAM ANLAMI İLE HÜZÜNLENDİM .
YanıtlaSilKÖPEKLER İÇİN SADIK DERLER BAK BUDA KANITI
ÇOK ÜZÜLDÜM İNAN
AÇ BIRAKMADIĞIN İÇİNDE SENİ TEBRİK EDİYORUM
SEVGİLER
canim ya ne hos gozlere sahip..icim ezildi bakarken nasil masum ve uzgun bakiyor...sizin sevgi dolu kalbiniz iyi edecektir onu inaniyorum..iyi ki varsiniz..en kisa zamanda yeniden sevgi dolu bir yuva bulur umarim..
YanıtlaSilSevgilerimle...
Umarım dostların dileği olur da bu güzel ve hassas kıza bir yuva bulunur. Ancak yeni sahibinin sevgisi onu yaşama yeniden döndürebilir.
YanıtlaSilmerhabalar çok hüzünlü bir durum ne ince ve duyarlısınız sahip çıkmışsınız sevgi ve dostlukla...
YanıtlaSilismet'cim bu bakışlar yarım kalmışlığın, yalnızlığın bakışları..iyi ki sen varsın,iyi ki hayvansever yürekler var bu ülkede..zaman bu köpüşün ilacı olur mu dersin?ona bir yuva mı arasak hep birlikte..izin verirsen blogumda ben de paylaşmak istiyorum..hatta bir kaç arkadaşıma haber versem olur mu dersin...belki güzel bir bahçe,güzel bir yuva bulabiliriz ne dersin??
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim Gülgün'cüğüm. Çok sevinirim. Elbette bloğunda yer verebilirsin. Umarım Maviş'e sahip çıkacak birileri çıkar.
YanıtlaSilBu gün burada çok yağmur yağıyor. Sabah gidemedim yanına. Gitsem de bulamazdım zaten. Bir yerlere sığınmıştır. Ne yedi ne içti bilmiyorum.
Kurban olurum ben o Maviş'e. Zaten ne zaman başıboş, üzgün bir hayvan görsem içim pır eder. Bunu öğrendiğim iyi oldu, şimdi hep ona mama götüreceğim. Teşekkür ederim böyle önemli bir konuyu bizimle paylaştığınız için...
YanıtlaSilSEVGİLER..:)