Üç haftadan biraz daha uzun süredir sizlerden ayrıydım.
Aylar önce fizik tedavi görmem gerektiğini öğrenmiştim. Hasta yoğunluğu nedeni ile ancak sıram gelmiş olmalı ki, üç hafta kadar önce hastaneden çağrıldım. Her gün 25 km gidip gelmektense tedavi bitene dek şehir merkezindeki evimizde kalmağa karar verdik. Zaten taşınmadan sonra orayı bir elden geçirip oturulacak hale getirmem gerekiyordu. Neyse, ayrıntılarla sıkmayayım; aldık valizimizi, hep birlikte (Minik, Jane, Colette) ve onlara ait bir dünya ıvır zıvır eşya ile birlikte şehir merkezindeki evimize intikal ettik:) Ayrıca bu akşam izlediğim tek dizi olan ''Yalan Dünya'' var, anımsatayım.
Aman dostlar, çok az eşyası olan, yani moda deyimle minimalist döşenmiş bir evde yaşamak ne büyük kolaylıkmış.. İki yatak, bir masa, bir oturma grubu, bir televizyon, bir buzdolabı, bir çamaşır makinesi, bir ocak ve biraz mutfak eşyası yetiyor da artıyormuş bile. Meğer bizim daire ne genişmiş. Gerçi ben koca kadın olsam da annemin şımarığı olduğumdan yemek falan pişirmedim ama yine de evimde çok zaman geçirdim. Annem hemen alt katımda oturduğundan çok rahattım tedavim boyunca. Bol bol da kitap okudum.
Derken günler geldi geçti ve köyden şehre inmişken bir günümü şehir turuna ayırayım dedim. Malum yakında Antalya'mızın meşhur sıcakları başlayacak. Öyle abartılacak bir gün olmasa da kameram omuzumda, turistler gibi kent merkezinde gezdim. Sahafları dolaştım. Çok eğlenceli bir film izledim. Romantik komedi film izlerken duygulanıp bir kaç damla göz yaşı döken benim gibi tuhaf insan var mıdır?:)) Sokak köpeklerini sevip onlara sosis ziyafeti çektim. Biraz da alışveriş yaptım. Yazlık şort ve bluzlar aldım. Tam da köydeki evimi özlediğimi düşünürken tedavim bitti. Annemin hatırına bir kaç gün daha kalıp dün akşam üzeri köyümüze döndük. Bahçemiz biraz kurumuş. Bu sabah yine kuş sesleri ile uyandım. Alt kattan başlayıp güzel bir temizliğe giriştim. Bu günlük bu kadar deyip yarın devam etmek üzere temizliği bıraktım, sizlere yazıyorum.
İşte köyden indim şehire fotoğraflarım:
İşte yine yoğun trafik, capcanlı bir kent yaşamı. Kent merkezindeki dairemin bulunduğu bulvar.
Balkonumdan günbatımı
Kızların keyfi yerinde
Hadrianus Kapısı her zamanki gibi turistlerin ilgi odağı
Kent merkezinden görüntüler
Tam apartmanın girişine gelmiştim ki, bu enfes hanımefendiyi gördüm. Adı Angel, bir yaşında çok cici bir kız. Onu çok seven bir ailesi var.
Begonvilli Ev'den bu günlük bu kadar. Tüm dostlara sevgi ve selamlarımızla..
Yazdım yazdım kayboldu! :(
YanıtlaSilKaybolmayan yorum isteyoz! :)
Hoşgeldin, ses verdin Begonvil'cim.
Bugün aklımdan geçtin; sesi-soluğu çıkmıyor, yine bir macera peşinde Begonvil'cim, Pazartesi arayayım en iyisi, haftasonu rahatsız etmeyeyim'' dedim ki, senden gönderi geldi :)
Artık ne yaptığını biliyorum.
Öncelikle; geçmiş olsun, dilerim seansların iyi gitmiştir.
Kızlar her zaman ki gibi; şahaneler! :)
Yerim o güzel suratı, o patileri...
Fotoğrafçılık konusunda ya kendini geliştiriyorsun, ya makineni değiştirmişsin... fotoğraflar daha kaliteli, daha albenili olmaya başladı :)
Ne ise değişiklik; aynen devam et Begonvil'cim :)
Minimalist ev konusu; bir gün-umarım- ev sahibi olursam; mümkün olan en az eşya ve altları açık-yüksek, silinip temizlenmesi kolay mobilyalarla döşeyeceğim.
Gereksiz tek bir minder bile almayacağım.
Hayatı kolaylaştırıp, konforu artırıyor.
Hem çok eşya yığını olmayınca toz-mayt vb. birikimler ortadan kalkıyor :)
Bu kadar arayı açma ne olur, kendini özletiyorsun.
Sevgiler gönderiyorum yine kapalı, bulutlu, az serin ve yağdı-yağacak Polonya'dan :)
Ella'cım, ben de seni merak ediyordum. Teyzen nasıl? İyi haberlerini bekliyorum.
YanıtlaSilBen iyiyim, teyzem de iyi :)
YanıtlaSilSorduğun için teşekkürler.
Çok sevindim.
SilAyrıca sitenin son haline bayıldım. Çok zevkli bir tasarım.
mesajlarınızı aldım çok mutlu oldum.en kısa zamanda istediğiniz açıklamayı yaparım.Antalyayı meğerse çok özlemişim.Fotoğrafları görünce nostalji yaşadım.Uzun süre oyörede çalışmıştım.Gazipaşadan Fethiye ye kadar avcumun içi gibi bilirim.Sitemde sana bir hediyem var.Sevgiler.
YanıtlaSilTığ işlerinize bayıldım. Diğer bloğum Crochet at Begonvilliev'e de beklerim. Antalya2ya yolunuz düşerse uğramadan gitmeyin. Selamlar..
SilÇok geçmiş olsun. Dilerim tedavi sonrasında çok daha iyi hissediyorsunuzdur kendinizi.
YanıtlaSilAdada bağlantımızı vodem üzerinden sağladığımızdan ve adada cep telefonları dahi zor çektiğinden biraz sıkıntılı bağlanıyorum ve bu yüzden fotoğraflarınız zar zor 1. anca açıldı:)))
Size ve güzel patililerinize sevgilerimi gönderiyorum.
Çok teşekkür ederim. Aynı rahatsızlığı diğer kolumda da yaşamıştım. İyileşmesi iki yıl sürmüştü. Aman dikkat arkadaşlar, kollarınızı fazla zorlayıcı işlere girişmeyin!
SilOnca tedaviyi boşa çıkarıp döner dönmez temizliğe sarılmakla iyi etmemişsin bence Sevgili Begonvilli evciğim, dinlen biraz kolun hele biraz iyileşsin yavaş yavaş yaparsın. evde de eksersizlerini yap biizm gibi hobicilerin hep sorunu ya ellerden ya da kollardan malesef. geçmiş olsun...
YanıtlaSilEveet, yerden göğe haklısın. Güya dikkat ederek yapıyorum ama sonuçta kol işte, kullandıktan sonra nesine dikkat edeceksin. Egzersizlerimi titizlikle yapıyorum. Çok teşekkürler sevgili Fiamma. Sevgiler, selamlar..
Sil