Ölüm Acısı!

Paylaş

Bu  sabah  epeydir  görmediğim  eski  bir  arkadaşımın  ölüm  haberini  aldım.  Çok  az  farkla  yaşıtım  diyebileceğim ,  çok  sevdiğim,  çok  değer  verdiğim  bu insanın  acısı  anlatılır  gibi  değil.  Özellikle  ölüm  şekli beni  derinden  yaraladı. Şu  an  elim  ayağım  tutmuyor.. Bir  şeyler  yazmak  geldi  içimden,  acımı  bilsin  istiyorum.

''Bugün  uyanınca  zaten  içime  doğmuştu ..
İçimde  anlatılmaz  bir  sıkıntı,  yüreğimde  tonlarca  ağırlıkla  başladım  güne.

Yetmezmiş  gibi kasvetli  bir  hava  ve  ağlayan  gökyüzü alacağım kötü  haberin belirtileriydi  sanki.
Ben  bu  acıyı daha   önce  de  yaşadım; yıllar  geçse  bile  nasıl  içten  içe  kanayan  bir  yaraya dönüştüğünü  ve  asla iyileşmeyeceğini  bilirim.
Adına  ”Ölüm Acısı ”’diyorlar.

Evet,  artık  sen  yoksun,  yaşamıyorsun.  Hasta  olduğunu  biliyordum  ama  yine  de  konduramıyordum ,  yakıştıramıyordum  sana  ölümü. Ellili  yaşların  başında,  henüz  yaşanacak  pek  çok  şey  varken,  en  olgun,  en yaşanılası  çağda  var  mıydı  böyle  şaka  yapar  gibi  çekip  gitmek?  Giderken  de  ” ben  gidiyorum,  kalanlar  ne  yaparsa  yapsın,  umurumda  değil”  demek…

İçim  acıyor,  ne  desem  hangi  sözcüklere  döksem  acımı anlatamayacağımı  biliyorum.
Ve  dilime  şu  dizeler takılıyor;  çok  sevdiğim  şair Yasemin Can’ın   dizeleri.. Sahi  sen  de  severdin  değil  mi o  şairi?

yoksun ya;
sensizlik, bir yaylı tamburdan
hicran olup akıyor yüreğime
gülüşüne takılıp kalan gözlerimden
şiir olup boşalıyor çaresizliğim
uzaklardan bir bulut
adını bilmediğim dağlara çağırıyor beni
duyuyorum..
bir deniz oluyorsun düşlerimde
dalga dalga beni saran
uyanıyorum ki;
özlemlerim bir ceset gibi
kıyılarına vurmuş,
görüyorum..

Ve  şiirin  diğer  dizeleri  karmakarışık  oluyor,  yüreğim  dayanmıyor  artık  sonuna  dek  okumaya. Bana  öyle  bir  ders  verdin  ki; var  olduğunu  sandığımız  her  şeyin  koca  bir  yalan  olduğunu  gösterdin..
İnan  acım  hiç  bitmeyecek.  İçimdeki  cam  kırıklarını  asla  çıkarıp  atamayacağım.  Buna  çaba  gösterdiğim  zaman  daha  da  kanayacak yaram.
Çünkü  sen  yoksun. .. Umarım  gittiğin  yerlerde  huzuru  bulursun.. Toprağın  bol  olsun!''