Yanıbaşımızdaki hazinelerden biri: Kapari Bitkisi

Dün sabah Minik'le yürürken  yol kenarlarındaki çalı kümelerinin bazılarının kapari bitkisi olduğunu  fark ettim. Üstelik çiçeklerinin yanı sıra  karpuza benzeyen  minicik  meyvelerle doluyduydular.

Nasıl değerlendirildiği hakkında  en ufak bir fikrim olmasa da değerli bir bitki olduğunu biliyordum. Özellikle Kıbrıs'ta ve Akdeniz ülkelerinin mutfaklarında çok  önemsenen bu bitki sanırım  uzunca ve eziyetli bir işlem  görerek tüketilebildiğinden bizde hak ettiği yerde değil. Üstelik  dikenli olduğu için toplaması  zor. Yine de  yanı başımda, bol miktarda olan bu  ürünü mutlaka değerlendirmeliyim diye düşünüyorum. Kısa bir araştırmadan sonra  haklı olduğumu anladım. Doğanın bize karşılıksız sunduğu mucizevi tatlardan biri  olduğu kesin.. Çünkü,  gerçekten  şifa kaynağı olan doğal ve çok  yönlü bir ürün. Şöyle ki; taze sürgünleri, çiçek açmamış tomurcukları, minyatür karpuza benzeyen  meyveleri ve tohumları çok değerliymiş.

Bitkilerin mucizevi ilaçlar olarak lanse edilmesi bana pek doğru gelmese de bilimsel araştırmalarla kanıtlanmış olanı doğru olarak kullanmaya sıcak bakıyorum. İşte kapari de bunlardan biri.  Üstelik  meraklıları nefis ürünler üretip garnitür ve reçel  olarak tüketiyorlar ve pazarlıyorlar. Oldukça  da pahalı satılıyor. Halk arasında  kedi tırnağı, karga kavunu, menginik, keper, kepere, gavur bostanı, hint hıyarı, bizim buralarda ise gebere otu diye  biliniyor.  Güneşi seven, Karadeniz dışında her  bölgede yetişen ama en çok Akdeniz Bölgesi'nde yayılan bir bitki. Bol miktarda A ve E vitamini içerdiğini, özellikle tomurcuklarında fosfor, demir protein, selüloz ve lipit içerdiğini söylersem  nelere iyi geldiğini tahmin edebilirsiniz.
Şimdi, gelelim  nasıl tüketilir hale  getirebileceğimize:
Ben çevremde bu bitkiyi  keşfetmekte geciktiğim için, taze sürgün dönemini kaçırmışım. Ancak az miktarda  kapalı tomurcuk ve bolca da  meyvesini bulabildim. Meyvelerini koparınca  tadına bakmayı denemeyin, çünkü çok acı. İçinde çok sert olmayan çekirdekleri var. Acı olduğuna göre, zeytin  gibi tatlandırılması  lazım, sonra da salamura ediliyor olmalı diye düşündüm. Zaten öyleymiş.
Aynı  günün akşamı gelen konuklarımdan biri bu konunun  uzmanı bir hanım çıkmaz mı.. Kısaca anlatacak olursam: Yıkanan  meyveler, iğne ile delinerek  bir kaç dakika haşlanacak, sonra suya bırakılacak, sık sık suyu değiştirilerek tatlandırılacak. Daha sonra Kaynatılmış  tuzlu su ve azıcık limon tuzu ile  salamura edilip steril  kavanozlarda saklanacak. Üç dört  ayda olgunlaşıp yenecek duruma geliyormuş. Makarna soslarında, pizza üstünde, balık  garnitürü olarak ya da  doğrudan turşu gibi tüketiliyormuş. Aynı işlemin benzeri  açılmamış tomurcuklar için de yapılıyor.

Reçel yapımını da araştırdım. Onu da başka bir yazımızda paylaşmak istiyorum.
Haydi bakalım, şöyle bir çevrenize bakıp yanı başınızda sessizce keşfetmenizi bekleyen bu harika bitkiyle tanışın sizler de.

Tüm dostlara sağlıklı ve mutlu yaşamlar..