Bugün öğleden sonra sitemizin yakınındaki köye doğru bir yürüyüş yaptım. Bu yürüyüş sırasında tanık olduğum bir olay yüreğimi dağladı.. Öyle bir duygu seli yaşadım ki, kelimelerle anlatabilir miyim, bilemiyorum..
Etrafı ağaçlarla dolu köy yolunda yardımcımla birlikte keyifle yürüyorduk ki, bize süt getiren Havana Hanım'la karşılaştık. Sürüsü ile birlikte otlaktan dönüyordu. Sürüsü inek ve keçilerden oluşan bir sürü. Havana Hanım beni görünce el salladı ve kucağında bir beze sardığı iki minik oğlağı gösterdi. Yavrular otlakta birkaç dakika önce doğmuşlar, henüz ıslaktılar. Derken, annelerini gördüm. Sürünün biraz gerisinde kalmış, henüz plasentası düşmemiş, kan revan içindeki keçicik çok huzursuz görünüyordu. Havana Hanım kucağındaki yavruları üşütmemek için acele ile giderken anne keçi geri döndü ve aksi yöne hızlı hızlı koşmaya başladı. Ben şaşkınlıkla izlerken yol arkadaşım yardımcım, ''doğum yaptığı yere gidiyor'' dedi. '' Neden böyle yapıyor ki?'' diye sordum. Bir yandan da yardımcıma ''koş, Sütçü Hanım'a haber ver, keçi uzaklaşıyor'' dedim.. Meğer yavrularını göremeyince kaybettiğini sanmış ve telaşla doğum yaptığı yere gidip aramak istemiş. Tam o sırada bizimle yürüyen köpeğimi gördü. Terrier cinsi küçük köpeğimi uzaktan yavrusu sanıp koşarak bize doğru geldi. Köpeğimi koklayınca yaşadığı hayal kırıklığını anlatamam. Neyse ki Havana Hanım bebeklerini getirip koklattı. İşte o zaman sevinçle meledi ve peşlerine takılıp gitti. Sizlere anlatmaya çalıştığım bu olayı ne derece gözünüzde canlandırdınız bilemem ama ben çok duygulandım. Anneliğin nasıl güçlü bir duygu olduğunu bir kez daha görmüş oldum.
Not:Resimlerini çekemediğim için temsili bir resim kullandım. Eğer görüntü alma olanağım olursa sizlerle paylaşacağım.
Kıyamam ona.Havana Hanım biraz ihmal etmiş sanki değil mi, ama neyse yavrularına kavuşmuş, tatlı annecik.İyi ki siz oradaymışsınız.
YanıtlaSilSevgilerimle.
Not:Hata verdiği için ikinci kez yolluyorum.
Benim pek katkım olmadı. Havana Hanım ve eşi zaten anne keçinin yavrularını aramak için döndüğünü görmüşler. Evet, önemli olan yavrularına kavuşmasıydı. O an göz yaşlarımı tutamadım zaten..
SilOkurken tüylerim diken diken oldu. gözlerim doldu. Allah hiç bir canlıyı yavrusundan ayırmasın...
YanıtlaSilAynı duayı defalarca yaptım bu olayı görünce. Amin!!
SilÇok duygusal bir durum. Annelik her yerde aynı. ben de böyle manzaralara hiç dayanamam. ağlamak da anneliğin parçası galiba. sevgiler.
YanıtlaSilDün bir haber izledim; çocuğunu döverek ölümüne sebep olan anne ile ilgili. Şoke oldum. Bu tür terslikler de var.
SilNe kadar özel bir duygu benzeri ve eşdeğeri yok ,Rabbim hiçbir canlıya yavrusunun acısını tattırmasın.
YanıtlaSilminişin anlık telaşı en güzel örnek:)
Amin canım. O duygu olmasa annelik çok zametli aslında.
Silevet hayvanlarda bile annelik içgüdüsü ne kadar kuvvetli ..bizim köpeğimiz doğurduğunda,bebeklerinin yalaya yalaya karınlarını bağırsak sistemlerini çalıştırmıştı bende oturup ağlamıştım ..
YanıtlaSilKedilerde, köpeklerde ve hemen hemen tüm hayvanlarda var bu duygu. Ne yazık ki bazı insanlarda yok.
SilBenimde okurken yüreğim dağlandı...Bu iç güdü olmazsa herhalde nesilleri tükenirdi zaten.Benimde Kumru kuşlarda böylesi bir olay gelmişti.Bir kaç sene evvel balkonumda domateslerim kocaman şemsiye ğibi olmuşlardı.Bir sabah kumrunun kovanın içine oturduğunu gördük.Herhalde sıcaktan şemsiye yaptı bitkiyi dedik ve o orada iken, hiç kapıyı açamadık,ürkütmemek için.Bir iki gün sonra uçtuğunu farkettim,birde baktım ki küçük bir tane yumurta bırakmış.Öylede güzel çalılardan yuva yeri de yapmış ki kovanın içine, taa o kalkınca bu yuvayı görmüştük.Artık ben domatesleri de sulayamaz olmuştum,çünkü hiç kalkmıyordu kovadan.Fakat bir sabah kalktığımızda yumurtanın kaybolduğunu gördük.Sonra anladık ki Kargalar yumurtayı kapmışlar.Biz çok üzüldük,şaşırdık.Fakat inanır mısınız,bu kumru boş kovayı üç dört gün daha bekledi ve yuvanın üzerinden kalkmadı.Asıl bu duruma çok üzülmüştük.Galiba bu minicik kuş, doğmamış yavrusunun yasını çekiyordu.Bu ufacık kuşta bile ne duygu varmış dedik ve şahit olduk bu üzücü duruma...Hala gözlerimin önüne gelir bu durum.Hayvan diye geçenlere aşkolsun diyelim.Sevgiler.
YanıtlaSilKumrunun hikayesi de çok etkileyici.
SilEvet, size katılıyorum; hayvan deyip geçmemeli..
Sevgiler, selamlar..
Anne olmak kadar güzel hiç bir şey yok,iyi ki anneler var.Çok etkileyici:))Sevgilerimi gönderiyorum.
YanıtlaSilO günden beri aklım anne keçi ve yavrularında kaldı. Sütçü hanım gelince hemen soracağım.
SilAnnelik çok özel bir duygu, katılmamak olası mı..Bizden de size sevgiler, selamlar..
Of yaa bu yazıyı bir türlü okuyamamıştım kaç kere açtıysam işlerim yüzünden atlamıştım ta ki şu ana kadar beni yine ağlattın ya ne demelii. ah annelik böyle bir şey işte.. paylaşımın için çok sağolasın..
YanıtlaSilSen bir de beni düşün artık. Keçiciğin koşuşturmaları içimi çok acıttı. Bir de bugün ilk defa ''Film Gibi'' diye bir proğram izledim tv de. Genç bir çocuk askere gidecekmiş. Kendisini (ve babasını)çocuk 7 yaşında iken terkeden annesini arıyordu. Belki kadının da haklı nedenleri vardır, onu bilemeyiz.Delikanlı annesi için öyle duygusal sözler söyledi ki, göz yaşlarımı tutamadım. ''Hiç suçlamıyorum, yargılamıyorum, yeter ki göreyim annemi'' diyordu. Anneyi buldular. Kadın yüzünü göstermek istemediği için mozaiklediler. Çocuğunu görmek istemedi. Onu doğurmam bir hata idi dedi. Tabii ki çocuk yıkıldı. Bu da anne işte..
SilAnlamak için anne olmaya gerek yok gerçekten bazı insanların taa yüreğinden geliyor bu duygu yoğunluğu, ama anne olunca kim bilir daha nasıl yaşanır, çünkü henüz anne değilim, bir gün nasip olursa nasıl olur bilemeyeceğim, hep çok fazla anaçsın ohooo bir de anne olsan ne olacak, diyorlar.. Düşünemiyorum. Ne müthiş bir duygu olsa gerek yarabbim.. Bu arada Film Gibi de olanları okudum, şaştım ne diyeyim, o anne zaten bazı şeyleri için de taşısa çoktan bulmak isterdi, onu doğurmam bir hata dese ne olacak, çocuk doğmuş işte.. hayret birşey kıyamam ben o delikanlıya yaa.. Nasıl içim açıyor böyle şeyler duydukça... Hakikatten annelik etmek var, annelik etmek var...!
YanıtlaSil