Hacettepe'den Üzücü Haber ve Düşündürdükleri

Şu organ nakilleri konusu beni hep düşündürür. Böbrek, karaciğer hatta kalp nakli gibi hastanın başka hiç bir şansının kalmadığı durumlarda illaki yapılmalı ama diğer durumlarda çok gerekli olup olmadığını bilemiyorum. Çünkü tıp mensubu bazı dostlardan duyduğuma göre bizim bilmediğimiz pek çok bilimsel gerçek bu nakillerin ne denli riskler taşıdığını açıklıyor. Örneğin insan vücudu hatta tüm canlı organizmalar yabancı bir maddeyi ya da dokuyu dışarı atma eğilimine sahip. Yani bir yerimize bir kıymık batsa ya da bir diş kökü bile kalsa  vücut onu yabancılıyor ve  reddediyor, dışarı atmağa çalışıyor. İnsan vücudu nakledilen organları da kabullenmek istemiyor.  Her ne kadar nakiller  doku uyumu aranarak yapılsa da vücut reddetmesin diye  nakil yapılan kişi ömür boyu, reddetmeyi baskılayıcı çok ağır ilaçlar almak zorundaymış. Tabii ki bu ilaçlar  sağlıklı sistemleri de olumsuz etkileyebiliyor. Kaldı ki, son  bacak nakli olayındaki gibi  bazen  daha işin başında uyumsuzluk yaşanıyor ve  nakledilen organ geri alınmak zorunda kalınıyor. Hacettepe Üniversitesi'nden gelen acı haberi az önce duydum. Çift kol ve bacak nakli yapılan Şevket Çavdar'ın ölüm haberi çok üzücü..

Ben  bu konularda  uzman kişi ya da bilim mensubu değilim, sadece  duyduklarımı paylaşıyorum. Yine de  hayati  gereklilik yoksa  bu nakillerin yapılmaması daha  mı doğru olur? diye düşünen biriyim..Elbette  kişi her şeyi göze alıp ''ben daha mutlu olacağım'' diyorsa sözüm yok. Çünkü bir organın yokluğunu çeken bilir.
Bu konuda son sözüm şu;
yüz nakli, kol bacak nakli gibi, umutsuz durumdaki pek çok insanın yüreğini titreten, onlara umut ışığı olan nakiller, popülist yaklaşımlarla mucizevi başarılar olarak değil de gerçekçi  bir şekilde kamu oyuna  anlatılmalı. Özellikle bu  kadar  yakın tarihlerde iki farklı üniversitede bu tür nakillerin ardarda yapılıvermesi düşündürücü..  Dünyada  öncü olunması  vs. güzel de henüz birinci operasyonun sonuçları tam olarak belli olmadan ikincisini bu kadar çabuk gerçekleştirmek doğru mudur? Bir insanın yaşamını  en mutlu  olacağı şekilde yaşamasını yürekten isteyen biri olarak  şunu sormadan da edemiyorum; mesleki rekabetin kurbanı olmayı kim hakeder?