Çok Çarpıcı Bir Kısa Film

Bir kaç gün önce tv de belgesel kanallarından birinde tesadüfen kısa bir tanıtım filmi izledim. Yapmam gereken işler beni beklerken gözüm takılıverdi ve adeta ekran karşısında donup kaldım ama ne filmi hangi kanalda ne de hangi programın içeriğinde izlediğimi bilmiyorum. Müthiş bir kurgulama ve oyunculukla tam olarak, vermek istediği mesajı belleğinize kazıyan türde bir filmdi.

Güzel bir erkek çocuk, ürkek bakışlarla bir şeyler arıyor, insanlar tarafından korkutuluyor, üzerine su dökülüyor, dövülüyor, oradan oraya koşuşturup kendini korumaya çalışıyordu. Parkta bir bankta oturan bir anne kıza korkarak yaklaşıyor ve kız, çocuğun başını okşuyor. O da minnettar gözlerle kıza bakıyor ama anneden tepki görüyordu. Sonra çöp yığınlarına yaklaşıp bir şeyler arıyor, bu arada gün batıyordu. Büyücek bir karton kutuya girip kendini gizlemeye çalışırken görüntü donuyor ve fondaki ses ''Ne büyük bir acımasızlık, değil mi?'' gibi bir söz söylerken erkek çocuk görüntüsü sokak köpeğine dönüşüyordu.

İşte o zaman düşündüm ki insan olarak empati duygularımız yetersiz. Dünya tersine dönseydi, hayvanlar daha üstün bir konuma gelseydi evrimleşerek ve aynı acıları insanlara yaşatsalardı neler olurdu? Madem ki doğa bizleri böyle üstün bir konuma koymuş, hayvanlara, doğaya daha insaflı davranmamız gerekmez mi? Ne zaman idrak edeceğiz dünyanın yalnız insanlara ait olmadığını?



FİLMLE İLGİLİ BİLGİLER VE VİDEOSU BURADA, YEŞİM'İN SAYFASINDA