Huysuz İhtiyar Adam!

Yaşlılarla ilgili sempati duygum bir anlığına da olsa tuzla buz oldu az önce:(
Minik'le veterinerden geliyoruz. Tasmasının uzatması elimde, muhtemel durumlar için hazır poşetlerim çantamın en kolay ulaşılan gözünde.. Köpekcik yaşadığı korkunç şokun etkisinden yeni yeni kurtuluyor. Sokak köpeği tarafından saldırıya uğrayıp ameliyat geçirmişti, dikiş yerlerini pansuman yaptırmaktan dönüyoruz. Sokağın köşesinde karşıya geçmek için beklerken rastladık ona. Gözlerinden nefret ve öfke fışkıran yaşlı bir adam. Söyledikleri şunlar:
-Lanet olsun köpeğine de sana da...Pis hayvanlar!!
Devamı da vardı ama şoke olduğum için pek anlayamadım. Minik yanına bile yaklaşmamıştı, bu ne öfke! Nasıl bir nefrettir? Çok hızlı düşünme yeteneğim devreye girdi; kim bilir nasıl bir süreçten geçerek böylesine sevgisiz, ön yargılı, nefret dolu olabiliyor bunca yaşın insanı. Hayvanlarla ilgili kötü anıları mı vardı? Belki de çevreyi kirleten duyarsız köpek sahiplerine olması gereken öfkesini yanlış yöne, zavallı köpeklere ve bana yöneltiyordu. Ne olursa olsun dünyanın yalnız insanlara ait olmadığını kavrayacak bilince sahip olamamış bu mutsuz, aksi ihtiyar adam için üzüldüm. Yanıt vermeye gerek olmadığını anladım o dakika.. Sadece üzüldük; çünkü Minik de anlamıştı bu tepkinin kaynağı olduğunu..